Dagur - 12.02.1988, Blaðsíða 8

þagnarinnar, sem þykir svo mikil
nauðsyn að rjúfa um þessar mundir.
- Dagur mun hafa verið
öðruvísi í útliti en hann er nú.
Fyrsta tölublað Dags 12. febrúar
1918 var helmingi minna í broti en
hann er nú og aðeins íjórar síður.
Hann kom út tvisvar í mánuði og
kostaði tvær krónur árgangurinn.
Ein lítil auglýsing var í fyrsta blað-
inu. Ritstjóri var Ingimar Eydal,
afgreiðslumaður Lárus J. Rist.
- Dagur mun fyrir löngu
hafa skipað sér í öruggan sess
meðal íslenskra blaða þegar þú
tókst við honum.
Já, hinir mætustu menn lögðu
traustan grunn að þessari útgáfu og
nefni ég þar sérstaklega þá Ingimar
Eydal, Jónas Þorbergsson og Hauk
Snorrason. Skamman tíma var Þór-
ólfur Sigurðsson í Baldursheimi rit-
stjóri. Meðritstjóri Ingimars Eydal
um skeið var Friðrik Á. Brekkan og
Sigfús Halldórs frá Höfnum og Jó-
hann Frímann skólastjóri voru einn-
ig meðritstjórar blaðsins um skeið.
Allir voru menn þessir gáfaðir og rit-
færir í besta lagi og ber blaðið því
vitni. Grunnurinn var því traustur til
að byggja á meiri útgáfu og láta hinn
gamla draum um dagblað rætast.
— Er það satt sem heyrst
hefur, að það hafi verið nokkrir
reimleikar í Hafnarstrœti 90,
þar sem Dagur var lengi til
húsa?
Eitthvað heyrði maður um það.
Húsið var gamalt timburhús og
munu hitabreytingar hafa orsakað
brak og bresti, svo sem títt er í þeim
húsum. Auk þess heyrðu menn
umgang og sitthvað fleira. Sjálfur varð
ég aldrei var við neitt af því tagi, en
þó kom einkennilegt atvik fyrir eitt
sinn, sem ég hef ekki fengið skýringu
á. Ekki voru það þó neinir reimleik-
ar, eins og algengast er nefnt. Við lét-
um mála skrifstofurnar og ég fékk þá
aðsetur á efri hæðinni, þar sem áður
var íbúð en var það ekki lengur.
Nú sat ég þar og handskrifaði
fréttagrein. Allt í einu hvarf mér
penninn, sem ég skrifaði með og
þótti mér það einkennilegt. Gerði ég
leit að honum en án árangurs og
hlaut hann þó, samkvæmt öllum
skynsamlegum ályktunum að vera í
vasa mínum eða á skrifborðinu, en
var þar ekki. Greip ég þá til annars
Fyrsta blaðið, sem prentað var í nýju
prentvélinni í P.O.B. árið 1977,
skoðað gaumgæfilega. Sú vél markaði
tímamót í útgáfunni að því Ieyti
að möguleikar til myndprentunar
margfolduðust. Talið f.v.:
Ríkarður B. Jónasson, Trausti
Haraldsson, Arnald Reykdal, Bjarni
Sigurðsson, Sigurður Vatnsdal,
Erlingur Davíðsson og sérfræðingur frá
bandarísku verksmiðjunum, sem
setti upp vélina.
penna sem ég hafði við höndina og
hélt áfram með fréttagreinina. Ekki
hafði ég lengi skrifað þegar ég tók
eftir því að ég var að skrifa með þeim
pennanum sem týndur var. Varð ég
þá undrandi og skildi hvorki upp né
niður. Á handritinu fyrir framan mig
sá ég hvar pennaskiptin höfðu orðið,
því annar var með svartri fyllingu en
hinn blárri.
- Manst þú Geysisslysið á
Vatnajökli?
Já, það slys varð 14. september
1950. Geysir, millilandaílugvél Loft-
leiða, var á leið frá Lúxemborg til
Reykjavíkur með sex manna áhöfn
þegar slysið bar að höndum á
Dyngjujökli, norður úr Vatnajökli
vestan Kverkíjalla. Flugstjóri var
Magnús Guðmundsson. Farangurinn
var 16 hundar, sem fara áttu vestur
um haf, líkkista, vefnaðarvara,
skrautmunir og íleira. Áhöfn vélar-
innar komst öll lífs af, en þurfti að
þrauka á jöklinum í flugvélarflakinu í
fimm sólarhringa áður en björgun
barst. Hjálparleiðangrar víða að
lögðu af stað þegar fréttist hvar flug-
vélin var niður komin, meðal annars
tólf manna leiðangur undir stjórn
Þorsteins Þorsteinssonar ferðagarps
og formanns Ferðafélags Akureyrar.
Unnt var að komast að jöklinum á
fjallabílum en gangan á jöklinum að
flakinu tók sjö klukkustundir. Öllum
var bjargað norður af og til byggða
og þótti það þrekvirki. Öll þjóðin
fylgdist með Geysisslysinu á Vatna-
jökli, síðan leitinni og björguninni.
Þann dag er leitarferðin var undir-
búin á Akureyri spurði Haukur
Snorrason mig hvort ég vildi fara
með leiðangrinum sem fréttamaður,
en ég var þá nýbyrjaður að vinna hjá
blaðinu. Ræddum við þetta um stund
og varð niðurstaðan sú, að hann færi
sjálfur. Varð hann samferða Eðvarði
Sigurgeirssyni ljósmyndara. Þeir
náðu leiðangrinum, Eðvarð kvik-
myndaði ferðina en Haukur Snorra-
son skrifaði blað af Degi, helgað
þessum atburði, er selt var á götum
8
Dagur 70 ára