Dagur - 12.02.1988, Blaðsíða 18

Steingrímur Hermannsson:
Mannkynssagan geymir ótal dæmi
því til sönnunar. Hún skiptir um sig
liði í gersamlega aðgreindar sveitir.
Vinsældir og óvinsældir skiptast í tvö
horn og því meir sem meira kveður
að manninum. Petta er mjög skiljan-
legt. Þeir, sem eru sannfærðir um,
eða af einhverjum ástæðum telja sér
trú um, að afburðamaðurinn sé á
skakkri leið, óttast hann því meira
sem meiri aðgerða má af honum
vænta. Hinir, sem eru gagnstæðrar
skoðunar, reisa á honum því meiri
vonir og aðhyllast hann því meir,
sem meira er í hann spunnið. Vin- og
óvinsældir afburðamannsins standa
í beinu hlutfalli við hæflleika hans.
Jónas frá Hriflu fellur inn undir
þessa umgerð. Enginn maður á um
sig jafn þéttskipaða sveit dáenda og
ótrauðra fylgismanna. Æska lands-
ins sprettur upp til fylgdar meðfram
götu hans. Engan mann óttast and-
stæðingarnir jafn mikið. Yfiraustur-
inn, sem hann verður fyrir frá þeirra
hendi, er ekki annað en hálfkveðnar
vísur við það, sem þeir vildu vera
láta. Aldrei munu þeir þykjast geta,
né heldur geta, upphugsað nógu
sterk ráð til þess að koma honum á
kné. Jafnvel þó Jónas sæti þessum
óvinsældum, þó hann hafi jafnan átt
við mikla fátækt að stríða og sé lík-
legur til að eiga við hvorttveggja að
búa til æviloka, mun hann ekki verða
talinn ólánsmaður. Að yfirsýn kom-
andi alda verður sá maður talinn
lánsmaður, sem hefir átt jafn ríkan
þátt í að auka lífsdjörfung þjóðar
sinnar. Og sá sem á líkan hátt
slöngvir geislastaf á hamravegg tóm-
lætis og svefnþyngsla, svo að fram
spretta lífslindir hugsjónanna, mun
eiga svip sinn og minningu geymda í
huggróðri síungrar þjóðar.
Jónas Þorbergsson.
Dagur
Eitt af því, sem einkennt hefur Fram-
sóknarflokkinn, er víðtæk blaðaút-
gáfa honum tengd í kjördæmun
landsins og landshlutum. Framsókn-
arflokkurinn er byggður á félagsleg-
um grunni. Með slíkri útgáfu hafa
framsóknarmenn leitast við að
styrkja þau bönd, sem nauðsynleg
eru í slíkum flokki á milli flokks-
manna. Dagur var á meðal fyrstu
slíkra blaða. Það er eðlilegt því á
Norðurlandi stóð vagga stórs hluta
þeirrar félagsstarfsemi, sem Fram-
sóknarflokkurinn rekur uppruna
sinn til. Þar hófst samvinnuhreyfmg-
in í landinu fyrir meira en 100 árum.
Þar voru ungmennafélögin hvað
sterkust og samtök bænda efldust
fljótt.
Dagur hefur nú í 70 ár haldið uppi
merki félagshyggjunnar, merki hins
frjálsa manns, sem kýs að leysa stóru
verkefnin og ryðja brautina með
samstöðu og samvinnu, hönd í hönd.
Þótt ýmsum þyki, að hinu íslenska
þjóðfélagi hafi vaxið svo fiskur um
hrygg, að nú muni óhætt að leysa öll
bönd, hygg ég að reynsla síðustu ára
sýni, að félagslegur þroski og sam-
vinna eru ekki síður nauðsynleg nú
en fyrr. Ég er reyndar í engum vafa
um að einstaklingurinn er í raun
hamingjusamastur og frjálsastur,
þegar saman er unnið að velferðar-
málum þjóðfélagsins í heild, urn leið
og gætt er hagsmuna hvers og eins.
Fátt eru meiri ijötrar en blind ein-
staklingshyggja, þótt boðuð sé í nafni
frelsis.
Dagur hefur lengi flutt slíkan boð-
skap og blaðið hefur eflst með árum.
Það nær betur en önnur blöð til íbúa
Norðurlands og á augljóslega mikið
erindi, reyndar ekki aðeins til þeirra,
heldur til landsmanna allra.
Dagur hefur einnig orðið málsvari
æskilegrar og skynsamlegrar byggða-
þróunar, þess jafnvægis í byggð
landsins, sem hinir mætustu forystu-
70 ára
Steingrímur Hermannsson.
menn af Norðurlandi eystra urðu
kunnir fyrir að boða af festu og fram-
sýni.
Það er einlæg von mín, að Dagur
megi lengi áfram verða merkisberi
samvinnu og samstöðu, hófsemi og
skynsemi, hins frjálsa einstaklings
sem styrkir sjálfan sig og þjóðfélagið
með því að vinna af heilindum með
öðrum þjóðfélagsþegnum að fram-
faramálum.
Fyrir hönd allra framsóknar-
manna þakka ég Degi staðfestu og
málefnalegan flutning á liðnum
árum og óska blaðinu langra lífdaga
og velgengni.
18
Dagur 70 ára