Fréttablaðið - 05.06.2021, Síða 72

Ég sakna hans og
tíminn sem hann
er úti er alltaf lengur að
líða en dagarnir þegar
hann er heima. Ég er
hins vegar orðin vön
þessu og á góða fjöl-
skyldu, vini og vinnufé-
laga.
Sigríður Inga
Sigurðardóttir
sigriduringa@
frettabladid.is
Steingerður Steinarsdóttir,
ritstjóri Vikunnar, er gift
sjómanninum Guðmundi
Bárðarsyni. Hún segir lífið
óneitanlega léttara þegar
hann er í landi og hún
saknar hans þegar hann er
á sjó.
„Við sjómannskonur þurfum að
vera bæði bíll og bílstjóri. Ég get
ekki stólað á neinn þegar bíllinn
bilar, kemur að dekkjaskiptum eða
bera þarf á girðinguna í kringum
húsið. Margt hefur þó breyst til
batnaðar eftir að net- og síma-
samband komst á við skipin. Í
gamla daga þurfti Gummi að
útbúa umboð fyrir mig til að ég
gæti séð um alls konar hluti, sækja
póstsendingar til hans, milli-
færa af reikningum í bankanum,
fasteigna- og bílakaup og fleira
og fleira. Núna getur hann séð
um sín bankaviðskipti sjálfur og
við getum talað saman á hverjum
degi,“ segir Steingerður, en manns-
efnið var í Stýrimannaskólanum
þegar þau kynntust. Það kom
henni því ekki á óvart að hann færi
á sjóinn en sjómannslífið er vissu-
lega krefjandi.
„Margir gera sér ekki alveg grein
fyrir því hve miklu sjómenn fórna
fyrir starf sitt. Þeir missa af stórum
augnablikum í lífi barna sinna,
ótal veislum og hátíðisdögum, geta
ekki stundað öll áhugamál sín og
eiga sjaldnast frí þegar aðrir eru í
fríi. Það er mikið púsl oft að laga
hlutina að útivist þeirra. Skipu-
leggja sumarfríið til dæmis. Oft
hefur litlu mátt muna hjá okkur
þegar túrinn er á síðustu stundu
lengdur og við eigum bókað flug
til útlanda. Passa þurfti upp á að
fermingar barnanna bæru upp á
rétta daga og útskriftarveislum
var frestað þar til Gummi kom í
land. En á móti kemur að hann er
heima þegar hann er heima og er
til taks fyrir okkur öll. Það kann ég
sannarlega vel að meta.“
Langar fjarvistir mynda spennu
Þegar Steingerður er spurð hvort
það haldi ástinni lifandi að vera
svona mikið í sundur hugsar hún
sig aðeins um. „Þessu verður að
svara já og nei. Langar fjarvistir
hvort frá öðru skapa bil á milli
fólks. Einhver spenna myndast
og væntingar sem erfitt er að
standa undir. Báðir aðilar hlakka
óskaplega til heimkomunnar og
stundum eru vonbrigðin mikil
þegar makinn hefur önnur plön en
þú eða er bara ekki eins skemmti-
legur og þig minnti. Það þarf að
vera meðvitaður um þetta og
Halda gleðinni í sambandinu
Steingerður
segir að hún
gæti ekki unnið
á sjó. „Ég verð
svo sjóveik að
ég hef orðið
veik um borð í
skipi við bryggju
þegar ég var að
sækja eigin-
manninn.“
MYND/JÓNATAN
GARÐARSSON
Guðmundur
og Steingerður
með barna-
barnið, Úlfhildi
Andradóttur,
og Stefán Sölva
Svövuson,
systurson
hennar.
MYND/AÐSEND
stundum tekur nokkra daga að
ná til baka nándinni og gleðinni í
sambandinu. Ég veit að ekki öllum
tekst það. Að geta verið í síma- og
tölvusambandi allan tímann sem
hann er í burtu hjálpar mikið hvað
þetta varðar,“ segir hún.
Plana lítið fram í tímann
Steingerður lætur sér ekki leiðast
á meðan Guðmundur er á sjónum.
„Ég sakna hans og tíminn sem
hann er úti er alltaf lengur að líða
en dagarnir þegar hann er heima.
Ég er hins vegar orðin vön þessu og
á góða fjölskyldu, vini og vinnu-
félaga. Þegar Gummi er í landi
verður óneitanlega allt léttara.
Það er meira gaman að elda góðan
mat, skreppa í ferðalög eða fara
í bíó þegar þú hefur félaga. Við
höfum yfirleitt þann háttinn á að
skipuleggja ekki neitt en tökum
oft skyndiákvarðanir og skellum
okkur þá í borgarferð eða skrepp-
um út á land.“
Þau hjónin eiga tvö uppkomin
börn en starfsins vegna gat Guð-
mundur ekki tekið þátt í barna-
uppeldinu af fullum krafti. „Hann
sá mjög fljótt að hann gæti aldrei
orðið sá sem sæi um agann. Þegar
börnin voru yngri var hann fjóra
daga í mánuði í landi svo hann
reyndi að njóta stundanna með
þeim fremur en að leggja þeim
lífsreglurnar. Ég man enn hvað
okkur fannst stórkostlegur munur
þegar fríið varð sjö dagar í mánuði.
Síðustu áratugi hefur Gummi farið
einn túr og svo næsta í frí þann-
ig að hann er hálft árið í burtu og
hálft árið heima. Dóttir okkar fékk
að njóta þess tíma um stund en
sonurinn var orðinn fullorðinn
áður en það komst á.“
Sjórinn kallar
Guðmundur hefur verið við-
loðandi sjóinn meira og minna alla
ævi. „Afi hans og móðurbróðir áttu
litla trillu og hann var á sumrin hjá
þeim og fór stundum með í róðra.
Pabbi hans var loftskeytamaður á
Akureyrartogurunum og hann fór
með honum í siglingu tólf ára gam-
all. Núna vinnur Gummi um borð
í frystitogaranum Stefano, sem er
gerður út af Reyktal í Danmörku,
og er mest við rækjuveiðar í Bar-
entshafi,“ segir Steingerður og játar
að stundum hafi hún áhyggjur af
eiginmanninum úti á sjó, sérstak-
lega í vondum veðrum. „Samt eru
skipin mun öruggari nú og hjálpin
öflugri ef eitthvað bregður út af. Ef
ég veit að hann er veikur eða undir
miklu álagi hef ég kannski ekki
beint áhyggjur en þá óska ég þess
oft að hann gæti bara skotist heim
og slakað á í smástund.“
Hefðir þú kosið að hann veldi
sér annan starfsvettvang en sjó-
mennskuna? „Það var ekki mitt að
velja honum ævistarf. Hann hefur
nokkrum sinnum gert tilraun til
að breyta til og ég studdi hann
í því. Sjórinn kallaði hins vegar
alltaf á hann aftur og það hefur
líka sína kosti þótt starfið sé erfitt
og því fylgi einangrun og sökn-
uður.“
Gætir þú hugsað þér að vera sjálf
á sjó?
„Nei, það gæti ég ekki. Ég verð
svo sjóveik að ég hef orðið veik um
borð í skipi við bryggju þegar ég
var að sækja hann. Sjórinn heillar
mig ekki.“ n
Síldarvinnslan sendir sjómönnum og fjölskyldum
þeirra hátíðarkveðjur á sjómannadaginn
12 kynningarblað 5. júní 2021 LAUGARDAGURsjómannadagurinn