Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2016, Side 33

Bréf til vinkonu
Lóa er í vist í Reykjavík, ágæt æfing fyrir hana áður en hún fer að búa sjálf. Stefán Ingvar
er líka í Reykjavík, var fyrst á bifvélaverstæði. Þá þurfti að fækka og honum var sagt upp
ásamt fleirum. Svo fór hann einn túr á togara, með Sigga Steindórs, varð mikið sjóveikur og
er nú í landi, veit ekki hvað hann starfar sem stendur. Hann heldur til hjá Villa. Þetta er sá
tími sem minnst er um atvinnu og vanir og kunnugir sitja fyrir. Stefáni hefur alltaf langað að
verða sjómaður á togara, nú er hann búinn að reyna hvað það er, að minnsta kosti um þetta
leyti árs. ég er ekki hnuggin yfir því þótt hann hafi ekki verið yfir sig hrifínn af túrnum. Það
er ekkert sérstakt gleðiefni að eiga sína á sjó í öllum þessum vondu veðrum. Annars hef ég
ekki heyrt hvað Stefáni hafi fundist um að vera til sjós. En þeim, sem er sjóveikur eru störf
engin ánægja, en margur venst því þó samt og sjóast.
Það fór illa fyrir kartöfluræktinni okkar í þetta skipti. Það voru tveir hrútar hafðir í túninu.
Annar er fjárhrútur að norðan og Trausti þorði ekki að sleppa honum af ótta við að missa
hann alveg eins og forustuhrút frá sama stað. En svo lögðust hrútamir á kartöflugrasið og
Sýnishorn úr sendibréfi Margrétar.
31