Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2016, Qupperneq 162

Múlaþing
Ormsbœli í mynni Hamarsjjarðar. Ljósmynd: Ingimar Sveinsson.
Við héldum, heim að Hálsi og var nokkur óhugur í okkur. Eldra fólk taldi að þarna hefðu
kópamæður byrst sig þar sem kópar hefðu af einhverjum ástæðum verið í hættu. Vildu sumir
meina að þar hefðu háhymingar verið á ferð en þeir em hin mestu meindýr í sjó, munu þó
ekki öskra, en ífá dauðhræddum selum gætu öskrin hafa komið.
Það gerðist eitt sinn á þesssum ámm að hauslausa seli rak á fjörur í Alftafirði. Menn áttu
erfitt með að finna skýringu á þessu fyrirbrigði. Helst kenndu menn háhymingum um þetta
grimmdarverk ef það væri þá ekki eitthvert óþekkt sjóskrímsli, sem þama ætti hlutað máli.
Riijuðu menn upp sögur um ijömlalla og fleiri slíkar furðuskepnur. Flestir höfðu lesið söguna
um Katanesdýrið, og neðst í Fossánni í Berufirði er Nykurhylur. Líka má minna á að í mynni
Hamarsfjarðar er sker sem heitir Ormsbæli.
Nokkm seinna sagði mér maður sem er kunnugur hegðun sjávardýra að útselsbrimlar, sem
margir verða stórir og gamlir, væra hinir mestu óeirða - og hávaðaseggir þegar þeir kæmust
í þann ham, en öskur af þessu tagi hafði enginn heyrt áður.
160