Gnúpverjinn - 01.12.1992, Page 19
Þetta virtist vera bara hraungrýti.
-Hver setti upp rafstöðina hérna?
Það var Eiríkur Ormsson og það var gert í búskapartíö pabba míns 1935, en
nuií íoí ekki í gang fyrr en 1936 vegna þess að það var svo mikiil frostavetur
þessi vetur, það voru iangvarandi frost en ekki mikiar hörkur.
Þessi rafstöð gekk í rúmlega 25 ár, við hættum ekki við hana alveg strax eftir
að Sogsrafmagnið kom. Svo gáfumst við upp á henni, þegar þurfti að fara að
endurnýja þrýstiieiðsluna, það borgaði sig ekki. Aflið var heldur ekki
fullnæojandi, en það var nóg til ijósa og suðu oftast nær.
Það var líka gott að hafa alitaf rafmagn fyrir útvarpið og við gerðum
töluvert að því að hlaða rafgeyma sem fólk notaði við viðtækin. Það var komið
með þá iangar leiðir og þetta var ekkert þægilegur flutningur.
-Varstu ekki orðinn dálítið fullorðinn, þegar þú giftir þig?
Ég var orðinn 39 ára. Kona mín er Katrín Arnadóttir, dóttir Árna
Árnasonar bónda í Oddgeirshólum og Elínar Steindórsdóttur Briem sóknarprests
í Hruna. Faðir Árna var Árni Gunnarsson frá Dalbæ, hann dó áður en Árni
fæduist. Svo giftist Katrín móðir hans Guðmundi í Hörgsholti og átti með honum
fjölda barna, þar á meðal Bjarna f Hörgsholti og Guðmund í Hlíð. Þannig að
faðir Katrínar var hálfbróðir þeirra. Katrín í Hörgsholti var Bjarnadóttir frá
Tungufelli, systir Guðrúnar konu Guðmundar á Sandlæk, en þau voru foreldrar
Ámunda sem dó úr Spönsku veikinni 1918.
Bjarni í Tunoufeili hafði
ekki haft mikla trú á
Guðmundi á Sandíæk sem
búmanni, en Guðmundur
hafði verið snyrtimenni. Það
var haft eftir Bjarna: Það eru
faliegir pokarnir hjá honum
Guðmundi þó að það sé Jítið í
þeim.
Við Katrín giftum okkur
1949. Við byggðum þetta hús
og fluttum í það 1952, svo að
við eru búin að búa í því í 40
ár. Geiri Þorsteinsson byggði Katrín og steinar
þetta hús og fieiri hús hérna í áttrœð.
sveitinni.
Við Katrín höfum eignast þrjú börn, tvo syni og eina dóttur. Þau eru Páll,
Tryggvi og Elín. Tvö eru flutt í burtu en Tryggvi býr hérna með konu sinni,
Önnu Maríu Flygenring og þremur dætrum.
20.7.1992. LSL .
19