Strandapósturinn - 01.06.1995, Blaðsíða 67
framan á brjóstinu. Byrðarnar voru í þyngsta lagi fyrir þessa
ungu menn. Þegar komið var dálítið út með firðinum skall á
norðan bylur, en til allrar hamingju frostlítið. Hund höfðu þeir
ágætan og sá hann urn smölunina að mestu. Drengirnir streittust
á móti veðrinu á skyrtunum, holdvotir með byrðar sínar. Ekki
hvarflaði að þeim að skilja silunginn eftir. Heirna var farið að
undrast um drengina og maður sendur að vitja um þá. Sendimað-
urinn fann þá skammt fyrir innan tún, þar sem þeir voru að berja
sér í skjóli undir viðarhlaða, en þeir gátu lítið sem ekkert talað
fyrir kulda. Þeim varð ekkert meint af þessu vosi. Þarna kom í ljós
metnaðurinn að gefast ekki upp þótt eitthvað blési á móti, heldur
reyna að sigrast á erfiðleikunum.
Granselir
Það var að heita mátti undantekningarlaust á þessum árum
kæmi granselur (kampselur) eða Grænlandsselur. Þetta geta
verið afar stórar skepnur og mjög feitar, með allt að f50 kg af
spiki. Komu selir þessir helst inn á kyrra firði og sóttu eftir að
liggja uppi á flötum jökum, en nálega aldrei á klöppum eða
hleinum. Það brást aldrei að þeir kæmu á Bjaruarfjörð á þessurn
árum, eða á meðan hafís kom árlega.
Þetta haust, þ.e. f904, dreymdi föður minn (en hann var oft
mjög berdreyminn) að hann væri að fara inn á Bjarnarfjörð og
kom að jullunni sem ávallt var þar á hvolftrjám. Þar er þá nafni
hans Guðmundur Ólafsson, fyrrverandi sambýlismaður afa
míns, en þá látinn fyrir yfir 30 árum. Hafði hann verið föður
mínum mjög góður, líklega látið hann njóta nafns. Gamli Guð-
mundur stóð þá yfir 3 afar stórum granselum og vindur sér að
föður mínum og segir: „Eg ætla að gefa þér einn selinn nafni
minn og skaltu velja þér hann sjálfur.“ Faðir minn þóttist velja
næststærsta selinn. Þessi Guðmundur var rnikil selaskytta og hafði
faðir minn oft verið með honum í veiðiferðum. Ég man vel eftir
morgninum eftir að föður minn dreymdi þennan draum að hann
sagði drauminn og segir: „Nú er ég viss um að ég fæ vænan
gransel í vetur“.
Um veturinn þennan, líklega í febrúarlok eða þar um bil, fór
65