Strandapósturinn - 01.06.1995, Qupperneq 103

leidd gufa frá stórum grútarpotti sem kynt var undir. Guðmund-
ur Magnússon sagði: „Faðir minn sá um kyndinguna og lét ekki
standa upp á sig við það verk frekar en önnur sem hann tók að
sér, blessaður. Og Magnús bróðir minn vann við viðgerðina eftir
því sem hann hafði tíma til frá öðrum störfum s.s. sjóróðrum, en
Guðjón var þar að störfum allan tímann. Hann sá t.d. alveg um
kalföttun sem var feykilega mikil vinna, ásamt þeim pabba og
Finnboga. Ég minnist þess svo að kalföttunin hafi verið mesta og
erfiðasta vinnan. Guðjón vann einnig við aðrar smíðar og það
kom þarna sannarlega í Ijós hve vel hagur hann var. Ég held að
faðir minn hafi unnið bæði daga og nætur á meðan viðgerð stóð
yfir og dró hann ekki af sér þegar hann tók til hendinni."
Verkið hafði gengið nokkuð vel miðað við aðstæður en ekki var
hægt að stunda viðgerðir yfir háveturinn, bæði vegna veðurs en
ekki síst vegna þess að í Káravíkina safnast mikill snjór, svo mikill
að hann gengur allt í sjó fram þegar snjóþungt er. A Ströndum er
slíkt kallað móður. Fór því svo að snjór huldi alveg skipið báða
veturna sem það stóð uppi og varð því að passa vel upp á að þungi
hans bryti ekki bugspjótið, einnig kallað spruð, sem stóð langt
fram af stefni skipsins. Þurfti Magnús því ærið oft að moka ofan
af bugspjótinu. Varði hann það og annað viðkvæmt með því að
byggja snjóhelli yfir svo minna þyrfti að moka í hvert skipti.
Enda þótt strax væri byrjað á viðgerð varð að bíða vors árið
1924 þar til hún kæmist í fullan gang. Þótt keppst væri við um
sumarið náðist ekki að ljúka viðgerðinni fyrir veturinn og ljóst að
skipið varð að hafa aðra vetursetu í Káravík. En um vorið 1925 var
verkið svo langt komið að fyrirséð var að því yrði lokið fyrir
heyannir. I byrjun maí var Þórólfur á Hjalla í Litlu-Avík fenginn
til að hjálpa Guðjóni við að moka allan snjó frá skipinu og síðan
grafa skurð fram úr fjörukambinum og niður í fjöru til að fá strax
halla niður að sjónum.
Þann 4. júlí var Heklan sett niður. Henni var haldið á réttum
kili með því að strengir voru strengdir úr talíum sem festar voru
hátt í mastrið. Annar strengurinn var festur í bjarg inn við Nátt-
haga en hinn í akkeri sem fest var í klettana fyrir utan Káravík.
Halla skipsins var síðan stjórnað með talíunum upp í skipinu.
101