Strandapósturinn - 01.06.1995, Page 134

minn, til eftir sinni getu, en var þessu óvanur. Sjálfur sat ég á
þóftunni og góndi á handtök þeirra félaga og undraðist hvað
þetta lá létt í höndurn þeirra þó viðamikið væri.
Þessi leiðiskaldi dó svo út þegar við komum norður að Vatns-
mýrarnestá. Var þá segl og mastur tekið niður, búið um það og
lagt á sinn stað. Hófst þá róðurinn að nýju. Afram miðaði, þó ekki
væri rnikið skrið á skipinu. Við fórum inn Háaskerssund með
stefnu á Ófeigsfjörð. — Þarna fékk ég mína fyrstu fræðslu um
leiðina inn á Ófeigsfjörð gegnum Háaskerssundið. Það sjálft er
djúpt, en tveir boðar þar skammt frá á bæði borð og verður að
varast þá. Það átti eftir að rifjast betur upp fyrir mér síðar og
koma í góðar þarfir.
Áfram var haldið. Lognið hélst. Og loks náðum við lending-
unni í Ófeigsfirði. Við lentum upp að norðanverðu við Túnnesið,
niðurundan því sem uppsátur Ófeigs var uppi á grundinni. Ekki
gerðum við annað en ganga svo frá skipinu í lendingunni að því
væri óhætt. Voru þá heimamenn komnir jjar til aðstoðar.
Það sögulega við þetta er að Ófeigur var aldrei settur á sjó eftir
að við félagar rerum honum þennan áfanga í hans lendingu.
Síðar hefur hann verið settur upp á grund og þar sat hann þar til
hann var tekinn og fluttur á Byggðasafnið á Reykjum í Hrúta-
firði.
Eftir að hafa gengið frá skipinu í lendingu héldum við heirn til
bæjar þar sem okkur var borinn matur og aðrar veitingar. Þótti
mér margt koma ókunnuglega fyrir sjónir. íbúðarhúsið stórt og
reisulegt og önnur útihús, stærri í sniðum en ég hafði áður séð.
Okkur var boðið inn í eldhús Guðmundar Péturssonar og
Sigríðar dóttur hans. Það þótti mér stór salur og búinn skápum og
hillum fyrir eldhúsgögn og mataráhöld. Ef til vill eru mér þó
minnisstæðastar tvær manneskjur sem ég sá þar í fyrsta sinn. í
eldhúsinu var gríðarstór þrí- eða fjórhólfuð eldavél. Spýtnakassi
var fyrir framan hana og hún kynt af kappi. En fyrir framan
eldavélina sat gömul kona, nær sköllótt, en á höfði hennar var um
það bil hnefastórt æxli. Hún sat þar á stól og reykti pípu sína. Til
að kveikja í pípunni tók hún spónflís úr eldiviðarkassanum, rak
hana inn í eldstæði eldavélarinnar og kveikti þannig í pípu sinni
132