Sjálfsbjörg - 01.07.1972, Qupperneq 15

unarinnar og höfðu fyrra árið 13 börn á
aldrinum 8—10 ára saman í hóp.
I fyrstu var ákveðið, að tveir vel þjálfað-
ir smábarnasjúkraliðar ásamt einum nýliða
væru stöðugt í kennslustofunni. Sjúkra-
þjálfari hafði yfirumsjón með starfinu og
kom mörgum sinnum á dag í stofuna og
dvaldi þar misjafnlega lengi. Talkennari
kom reglulega og leiddi hópæfingar. Þró-
unin hefur síðan orðið sú, að í hópnum
eru nú 16 börn, sem sinnt er af 4 smá-
barnasjúkraliðum og einum sjúkraþjálf-
ara, og eru aldrei færri en 2, en oftast 3
inni í stofunni samtímis.
Þetta starfslið vinnur saman að gerð
og útfærslu kennsluáætiunarinnar og
skiptist á um að leiða starfið. Allir taka
jafnan þátt í hinum daglegu störfum;
framreiðslu matar, frágangi, aðstoð við
hægðir o. s. frv. Talkennarinn tekur nú
ekki lengur beinan þátt í meðferðinni, en
kemur aðeins til skipulegra athugana á
börnunum og gefur ráðleggingar.
Dagurinn hefst kl. 7,45. Þá er börnun-
um ekið í náttfötunum í hjólastólum frá
svefnherbergjum sínum og inn í kennslu-
stofuna, sem raunar er kölluð dagstofa
og er mjög rúmgóð. Þau fá nauðsynlega
hjálp til að komast úr stólunum og að
endanum á rimlabekknum sínum. Þar hefst
þjálfunin með því að klifra upp á bekk-
inn, fara úr náttfötunum og klæða sig.
Til þess starfs er þeim gefinn nægur tími
og hjálpað sem allra minnst. Morguninn,
sem ég var þarna, tók það t. d. eina
telpuna u. þ. b. 30 mínútur að klifra upp
á bekkinn sinn og skipta um föt — og
þó var hún að allan tímann.
Allan daginn, frá kl. 7,45—19, eru börn-
in inni í kennslustofunni. Tímanum er var-
ið til kerfisbundinna hreyfiæfinga í formi
háttbundinna áforma, söngs, talæfinga og
ýmissa leikja. Inn á milli eru hvíldir og
máltíðir. Mér þótti furðulegt, hve vel börn-
in unnu, hve dugleg þau voru og úthalds-
góð — og síðast en ekki sízt, hve ánægð
þau voru, þrátt. fyrir þessa löngu og
ströngu dagskrá.
Mér var tjáð, að framfarir hefðu orðið
FRAMHALD á bls.
SJÁLFSBJUIIO 15