Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.2013, Blaðsíða 32

Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.2013, Blaðsíða 32
32 – Sjómannablaðið Víkingur Eftir að það var ákveðið árið 1964, að Jón Guðmundsson yrði seldur og ekki yrði um frekari útgerð foreldra minna að ræða, fór ég að líta í kring um mig. Ég vildi helst ekki fara á báta utan af landi. Var á þessu tímabili kominn með konu og fimm börn, en kona mín heitir Jóna Ólafsdóttir og er úr Grinda- vík, úr sjómanns fjölskyldu eins og ég, til dæmis var bróðir hennar Þórarinn Ólafsson aflakóngur skipstjóri á Albert GK 31. Svo það passaði illa að vera, kannski með báta úr öðrum landsfjórð- ungum. Nýr Sæhrímnir – og þó gamall Seint á vertíðinni 1964 hafði samband við mig Ásgrímur Pálsson framkvæmda- stjóri hraðfrystihússins Jökuls hf. Í Kefla- vík, en þeir voru að láta byggja stálbát í Stálvík hf. í Arnarvogi sem var jafnframt fyrsta stálfiskiskipið, sem þeir smíðuðu. Þannig var að Jökull hf. átti trébát Sæ- hrímni KE 57, sem var dæmdur ónýtur, en nýbúið var að skipta um vél og brú í bátnum og byggðist nýsmíðin á því að notað yrði allt, sem hægt var að nota úr gamla bátnum, til allrar bölvunar, fyrir alla. Þetta voru tvær GM. díselvélar á einum skrúfu öxli 480 hö. Ljósavélin var gömul og sáum við bræðurnir að það gengi ekki, því að hún var aðeins 30 hö. Og til stóð að hafa 220 volta jafnstraum í nýsmíðinni. Upphaflega ætlaði útgerðin að láta smíða lipran vertíðar bát, en þegar síldin fór að veiðast aftur, fengu þeir æði, eins og fleiri. Við bræðurnir bentum þeim á ýmislegt, sem nauðsynlegt var að breyta. Nema eftir miklar vangaveltur, ákváðum við að slá til og taka bátinn, því ég vildi hafa bróður minn Hörð með mér. Hann hafði verið 1. vélstjóri á gamla Sæhrímni 1959 með þessum vélum. Strax eftir ver- tíðina, sem var sú besta, sem ég hafði fengið, enda með topp mannskap og fínan útbúnað, fórum við bræðurnir, stýrimaðurinn Stefán Sigurðsson og Guð- laugur Þórðarson, en þeir voru báðir með mér á Jóni Guðmundssyni, að vinna hjá Stálvík HF. við að gera bátinn kláran ofandekks, því að þetta var fyrsti fiski- báturinn, sem Stálvík smíðaði og þá vantaði vana menn við reiðabúnað og fleira. Vélaverkstæði Björns og Halldórs við Síðumúla, sá um niðursetningu véla, Vélaverkstæði Sigurðar Sveinbjörnssonar, sem var staðsett við hliðina á Stálvík, sá um niðursetningu á spilum, enda Sigurð- ur hluthafi í Stálvík. Landsíminn sá um fjarskiptatækin. Þeir voru með nýja tal- stöð, sem þeir framleiddu sjálfir 50 w minnir mig og heyrðist mjög vel í. Reynsluferðin; ég missi stjórn á skapi mínu Báturinn var ekki orðinn gangfær, þegar hann var settur á flot, í byrjun júní og var honum slefað til Reykjavíkur og lagt vestur við Granda. Fiskileitartækin voru úr gamla bátnum, nýleg tæki frá Simrad, góð tæki. Mig minnir að við færum í fyrstu reynsluferðina í endaðan júní og þá byrjuðu fyrstu vandræðin. Eftirlits- menn frá Skipaskoðun Ríkisins, seinna Siglingastofnun, voru ekki sáttir við tím- ann er það tók mig að skipta vélinni úr fullu áfram og í fullt aftur á bak. En af því að þetta voru tvær vélar á sama öxli, þá þurfti maður að bíða augnablik á meðan gírinn var að slíta áfram takið og skipta svo aftur á bak. Þeir gleymdu að taka tímann, sem tók að stöðva ferð báts- ins. Eftirlitsmaðurinn með vélunum heimtaði að ég skipti viðstöðulaust úr fullu áfram í fullt aftur á bak. Og ég gerði það. Það skipti engum togum að báðir koplings diskarnir brotnuðu og urðum við að fá aðstoð frá hafnarbát til að komast í höfn. Þetta kostaði níu daga bið eftir nýjum diskum frá Bandaríkjunum og heilmikla rekistefnu hjá Tryggingamiðstöðinni, þar sem báturinn var tryggður. Ég lenti á einum tveim fundum hjá þeim. Á öðr- um þeirra hitti ég tæknifræðing, sem var nýkominn af ráðstefnu, þar sem meðal annars var rætt um hvernig væri fljótleg- ast að stöðva ferð skips. Með þennan lærdóm fór ég í seinni reynsluferðina. Það var sama sagan, þegar ég var búinn að stöðva bátinn, gleymdu þeir að taka tímann, sem það tók að stöðva ferð bátsins og vildi véla- eftirlitsmaðurinn að ég endurtæki gjörn- inginn, en ég sagði að þetta mætti bara gera í neyðartilfellum og rétti honum prentað plagg frá tryggingum bátsins og sagðist vera farinn í land og sneri bátn- um, en við vorum komnir út fyrir Akur- ey. Við vorum að karpa um þetta og vor- um komnir inn fyrir Engey, þegar Halldór, verkstjóri við vélaniðursetning- una, stakk upp á því að ég stöðvaði ferð- ina á bátnum, eins og ég hefði fengið kunnáttu til og að þeir myndu nú eftir að mæla hvað það tæki langan tíma. Og það varð að samkomulagi. Þá vildi ekki betur til en svo að það drapst á báðum vélum. Arnbjörn H. Ólafsson Þriðji hluti Sæhrímnir fyrir lengingu.

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.