Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.2013, Síða 50

50 – Sjómannablaðið Víkingur
Ljósmyndakeppni Víkingsins
Enn og aftur viljum við þakka öllum þeim er senda inn myndir í Ljós-
myndakeppnina okkar. Þau leiðu mistök urðu í jólablaðinu síðast að
verðlaunamyndirnar voru merktar Hilmari Snorrasyni en þar er við rit-
stjórann að sakast; merkingin var eingöngu til hægðarauka fyrir Hilmar
og átti að takast út áður en blaðið fór í prentun. En ritstjórinn var að
flýta sér og gætti ekki nógu vel að. Því fór sem fór. Afsakið það, góðir
ljósmyndarar.
*
Nöfn kennaranna
Friðrik Ásmundsson, Vestmannaeyjum, skrifar:
Ágæti ritstjóri Jón Hjaltason.
Ég kann ljómandi vel við Víkinginn, um þessar mundir, síðan þú tókst
við honum. Sérstaklega er ég þakklátur fyrir greinar Ragnars Franzsonar.
Það er hins vegar slæmt að nöfn kennaranna í Stýrimannaskólanum í
Reykjavík skuli ekki fylgja myndinni er birtist í 3. tbl. á síðasta ári, bls.
33. Þeir eru í fremstu röð frá vinstri: Þorsteinn Þórðarson, Jónas Sigurðs-
son, Friðrik V. Ólafsson skólastjóri, Helgi J. Halldórsson og Ingólfur
Þórðarson.
*
Norðlendingur
Kristján Sveinsson hafði samband, þakkaði fyrir gott blað og vildi leggja
orð í belg um Norðlending. „Á því skipi var ég, bæði sem Bjarnarey og
Vilborg Herjólfsdóttir, 1953. Það er hins vegar misminni er kemur fram í
grein Alfreðs Jónssonar (sjá Víking 3. tbl. 2010, bls. 10) að Norðlending-
ur – þá Hrímbakur – hafi sokkið í hafi á leið í brotajárn. Ég man ekki
hvort það var 1974 eða 1975 að ég þá, sem skipstjóri á B/s Goðanum,
dró Hrímbak til Grangemouth við Firth of Forth í Skotlandi og þar end-
aði hann í bræðslupottunum.“
*
Drangajökull, nei Vatnajökull
Ingvar Sveinsson skrifar:
Góðan daginn.
Mér barst síðasta tölublað Víkingsins inn um póstlúguna í gærmorgun
18. des. Ég þakka fyrir gott og fróðlegt blað. Mig langar að gera smá leið-
réttingu vegna greinar „Þættir úr sögu íslenskrar kaupskipaútgerðar“ en á
blaðsíðu 36 er mynd af einu skipa hf. Jökla og sagt að þar sé á ferð ms.
Drangajökull. Myndin er dökk í prentun en þegar grant er skoðað má sjá
að nafnið á bóg skipsins er VATNAJÖKULL.
Á þessu skipi var ég með smá hléum um fjögurra ár skeið og hóf
mína sjómennsku 15 ára gamall 1958 og var þar til loka árs 1961. Þessi
tvö skip voru mjög ólík að gerð og stærð , Vatnajökull (924 brt. tonn)
var ca. 300 tonnum stærri.
Drangajökul 1 þekkti ég ekki en hann var eina skipið af sjö skipum
hf Jökla er ég sigldi ekki á. Þetta er e.t.v. ómerkileg athugasemd en rétt
verður að vera rétt . Ekki er víst að margir tækju eftir þessu þar sem að
þeim fer óðum fækkandi sem þekktu þessi tvö skip.“
Birgir Vigfússon hafði sömu athugasemd fram að færa en hann var há-
seti á Vatnajökli, fyrsta skipi Jökla, en því var hleypt af stokkum í októ-
ber 1946 en ekki afhent Jöklum fyrr en tæpu ári síðar. Birgir rifjar upp:
„Við vorum staddir í Leningrad (nú Pétursborg) þegar Drangajökli
hvolfdi 28. júní 1960.“
Ritstjóri þakkar þeim Ingvari og Birgi fyrir ábendinguna, mistökin eru al-
farið hans en ekki höfundar greinarinnar er hafði ekkert um myndaval –
sem má gagnrýna einnig – eða myndatexta að segja.
Drangajökull
Jöklar keyptu Drangajökul árið 1952 er þá hét Foldin. Ingólfur
Möller var skipstjóri um borð og fylgdi Foldinni yfir til nýrra eig-
enda. Hann lýsti Foldinni og sagði: „Hún var lítil, bar um 550
tonn, en mér fannst hún góð í sjó. Ég var með hana í tólf ár og
flutti allskonar farm og lenti oft í mjög slæmu. Hún var afturbyggð
eins og Vatnajökull, íbúðir og stjórnpallur aftur á. Það gat verið
erfitt að ráða við skipið ólestað og þýddi ekkert að sigla beint á
móti sjó og vindi. Ef skipið var tómt fylltum við botntanka þess af
sjó svo það lægi betur.“
Heim: Ólafur Hannibalsson og Jón Hjaltason:
Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna, 2. b., bls. 367.
Drangajökull lestar tunnur í Flekkufirði í Noregi hinn 31. júlí 1956.
Skipið var smíðað í Kalmar í Svíþjóð árið 1947 fyrir Skipafélagið Fold hf
í Reykjavík.
Það boðar gott ef sjómann dreymir hrossa-
kjöt, sjávargang eða saurindi, þá mun aflast
vel. Efnilegt þótti að sjá hrafn spóka sig í
fjöru eða á leið sjómanns til skips. Enn
betra var þó ef örn sveimaði yfir sjómannin-
um eða skipi er sigldi á miðin. Gott var að
finna fisklykt þótt enginn væri fiskurinn, þá
var von á soðningu. Kláði í lófa boðaði
vesen og hrakninga.
„Slæmt þótti sjómönnum að dreyma
kvenfólk eða mæta því í vöku á sjóvegi. Allt
slíkt var slæmur fyrirboði, því verri sem
viðskipti voru nánari.“
Svo skrifar Eyjólfur Guðmundsson í bók
sinni, Pabbi og mamma, er kom út 1944.
Klykkjum út með nokkrum varnaðarorð-
um frá Jóni Árnasyni þjóðsagnasafnara:
Ef stagað er að sjóklæðum manna á
sunnudegi þá farast þeir í hinum sömu
klæðum.
Ekki mega fiskimenn kveða eða syngja
við færi sitt eða vörpur eða vararruðning,
því fylgir óblessun.
Ekki má hundur koma nærri veiðarfær-
um, það gerir veiðiglöp, eins ef hundur er
hafður í skipi.
Ef steini er kastað yfir skip þegar það
leggur frá landi þá ferst það og kemur ekki
aftur.
Ef bent er á skip á sjó eða þau eru talin
þá farast þau.
Ef prestur rær á sjó skal hafa kirkjuna
opna á meðan og kemst hann þá heill á hófi
að landi, en annars ekki; ekki má heldur
viðra bækur meðan prestur er á sjó.
Ef maður borðar hringorm í fiski fær
maður hringorma (útbrot) á útlimi.