Vaka : tímarit um þjóðfélags- og menningarmál - 01.03.1939, Side 64

V AK A 2. árg. . Jan.-marz 1939
Pearl S. Buek:
Hún átti ekki von á honum aS
svo stöddu. Nokkrir vinir
hans voru komnir til þess að bjóða
hann velkominn heim. Hún heyrði
glasaglamur og óm af glaðværu
samtali úr yzta herbergi hússins.
Faðir hans hafði gefið skipun um
að hita hið létta hrísvín, sem búið
var til í þessu héraði. Hún heyrði
ungu mennina drekka hverjaskál-
ina eftir aðra fyrir minni Yuan.
„Drekkum minni Yuans og hinnar
nýju stöðu hans í höfuðborginn!“
sögðu þeir. „Drekkum skál sonar
hans! Drekkum skál hinna mörgu
sona, sem hann mun eignast í
framtíðinni! Þessum tilmælum
var svarað með háværum hlátri.
Hún fann til óljósrar sársauka-
kenndar, þar sem hún sat alein
inni í dimmu herberginu og heit
blóðbylgja leitaði til höfuðs henn-
ar. Þessu næst heyrði hún að
réttirnir, þeir réttir, sem karl-
menn eru vanir að neyta með vín-
inu, voru réttir milli gestanna. Að
lokum var kvaðzt, látnar í ljósi
óskir um að sjást fljótlega aftur
og síðan varð allt hljótt.
Svo — í þeirri grafarþögn, sem
skyndilega hafði tekið völdin í
húsinu — heyrði hún hann koma
frá því að fylgja vinum sínum til
dyra. „Ég verð víst með dálaglegan
höfuðverk í fyrramálið, eftir
62
Fyrri koita
FRAMHALD
þennan drykkjuskap. Ég hefi
einskis víns neytt síðan ég fór að
heiman,“ heyrði hún Yuan segja.
„Þekkja menn ekki vín í út-
löndum?“ spurði gamli maðurinn
hissa.
„Jú, vissulega þekkist það,“
svaraði Yuan. „En það er sterkur
drykkur, sem ég smakkaði aldrei.
Mér reið á að geta hugsað skýrt,
og þess verð ég einnig að gæta
framvegis. Ég á að taka við þýð-
ingarmikilli stöðu í höfuðborg-
inni, en um það getum við rætt
á morgun. Nú mun mál að ganga
til náða.“
„Þú tekur þó vonandi ekki taf-
arlaust við stöðu þinni, sonur
minn?“sagði gamli maðurinn. „Þú
hefir verið langdvölum burtu frá
heimili þínu og nánustu ætt-
mennum. Mér er vel ljóst, að starf
þitt í höfuðborginni er heiður fyr-
ir þig. En nú hefir þú verið lehgi
fjarvistum við okkur, þess vegna
óskum við eftir að hafa þig í ná-
vist okkar um nokkra hríð. Hér er
einnig hin unga kona þín, sem
verið hefir okkur svo einstaklega
góð í öll þessi ár — blómaskeið
æfi sinnar — og þú hefir verið
fjarverandi í sjö ár!“
Hverju mundi hann svara?
Unga konan hallaði sér áfram til
þess að missa ekki af neinu orði,