Borgfirðingabók - 01.12.2004, Blaðsíða 114

112
Borgfirdingabók 2004
En sums staðar á túninu var búið að slétta allar þúfur og sá
nýju grasi. Ein svoleiðis nýrækt var einmitt beint fyrir neðan
bæinn. Þar óx hár puntur, svo hár að kisa varð eins og tígur á
gresjum Afríku þegar hún laumaðist þar um á milli gisinna
puntstránna. Líklega hefur hana þá dreymt að hún væri stórt
tígrisdýr og fuglarnir sem hún var að reyna að veiða væru strút-
ar. En þeir voru auðvitað ekki strútar heldur vel fleygir stelkar,
lóur og spóar, hrossagaukar og maríuerlur. Henni Bröndu
gömlu - tígriskisu - var svo sem sama hvað þeir hétu, þeir voru
allir jafngómsædr.
Hún var mikill veiðiköttur. A veturna var hún í fjósinu og vei-
ddi mýs og fékk spenvolga nýmjólk að launum. A sumrin voru
fuglarnir hennar mesta hnossgæti. Namm-namm. Það átti eftir
að verða henni dýrkeypt.
Það var nýbúið að slá helminginn af nýræktinni og þangað
flykktust fuglarnir í ætisleit í slægjunni. Kisa fýlgdist með öllu.
Hún sjálf, ekki síður en fuglarnir, virtist alltaf vita hvert best
væri að fara í leit að æti. Nú lá hún í hnipri inni í frumskógi
puntstránna háu, yst í stykkinu sem eftir var að slá. Hún fylgd-
ist grannt með fuglunum. En hún uggði ekki að sér, grunaði
ekki að hún sjálf var í meiri lífshættu en fuglarnir.
Það sem hún ekki vissi var að gerast inni í bæ. Hún hafði far-
ið snemma á stjá. Inni í bæ voru afi ömmu hans og piltar móð-
urbræður hennar að borða morgunmat og afi sagði við eldri
bróðurinn: „Það er best þú farir og ljúkir við að slá nýræktina
og farir svo suður og niður á tún. Það verður þurrkur alla vik-
una. Við förum að snúa.“ Og bræðurnir fóru út til að leggja ak-
tygin á hestana, Grána og Blesa, og spenna þá fýrir sláttuvélina.
Svo fór sá eldri með sláttuvélina niður á nýrækt en sá yngri að
gá að hrífunum handa fólkinu sem átti að fara út í flekk að
snúa. Þá fengu krakkarnir að fara með og afi hafði sagt að þeg-
ar verið væri að snúa ynnu krakkar jafnmikið og fullorðna fólk-
ið. Amma hans var montin af þessu og vildi alltaf vera með þeg-
ar verið var að snúa.
Það var líka snúnigsvél á bænum og bróðir ömmu fékk að
sitja á henni og stjórna henni Jörp sem var spennt fyrir snún-
ingsvélina. Amma sjálf hafði aldrei fengið að vera á vélum.
Bróðir hennar var eldri en hún - og svo var hún stelpa. Bróðir
hennar var samt bara á rakstrarvélinni eða snúningsvélinni.