Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1975, Blaðsíða 27

25
komin kann þessi útgáfa að hafa verið af minni hálfu en í þessum
bindum var verulegur hluti vinsælustu Ijóðaþýðinganna. Hún var
snotur og handhæg, og var vel tekið af mætum mönnum á þeim tíma.
Þetta safn ljóðaþýðinganna hefur verið ófáanlegt um áratugaskeið,
eins og Axel og Nokkur IjóSmæli eftir Byron.
Upplagið var 3500 eintök, og var það stórt upplag á þeim tíma.
Upphaflega var það ætlun mín, að bindin yrðu þrjú, 12 arkir hvert,
en af því gat eigi orðið, og stafaði það m.a. af fjárhagserfiðleikum og
öðrum ástæðum, sem ég vík lítils háttar að.
Ég hafði ekki fast starf um nokkurt skeið eftir heimkomu mína
1923, og varð að hafa ýmis járn í eldinum til þess að sjá fyrir heimili
mínu, og gaf þá í 2-3 ár út blað, sem ég nefndi SunnudagsbláSiS, en
í því (1926) birti ég fyrst ljóðaþýðingarnar, sem komu í II. b., en
í sliku litlu blaði var það vitanlega takmörkunum háð, sem hægt var
að birta af slíku efni, og ekki meira en reyndin varð. Ein ástæðan var
sú, að nokkur ung, efnileg skáld á þeim tima voru farin að senda blað-
inu ljóð til birtingar, Erla, Böðvar frá Hnífsdal o.fl., og það var öllu
vel tekið frá þeim og blaðinu akkur í að fá Ijóð þessa ungs fólks til
birtingar. Búm var nú ekki fyrir önnur ljóð en unga fólksins, en til
þess að halda áfram ætlunarverki mínu, að gefa út sitthvað af ritum
föður míns, fór ég að birta í blaðinu þýðingar eftir hann í óbundnu
máli, þýðingar, sem hentuðu vel til birtingar í þvi að mínu mati, og
ég gerði mér vonir um að almenningur kynni að meta. Þýðingarnar,
sem komu í blaðinu, voru sérprentaðar í bókarformi (eins og Ljóðaþ.
II). Þannig sparaðist útgáfukostnaður, og þessu gat ég haldið áfram
fyrir mikla góðvild Páls Steingrímssonar, ritstjóra Vísis, eftir að ég
varð fastur starfsmaður blaðs hans. Og svo voru takmörk fyrir því,
hverju ég gat annað, jafnlangur og vinnudagur minn varð fljótlega,
og bitnaði það, sem geta má nærri, á bókaútgáfunni og öðrum hugðar-
efnum, — þetta var allt barningur, en ánægjan af vafstrinu óhlandin.
Um endurprentunina á ljóðaþýðingunum í Ljóðaþ. I. og II. vil
ég segja þetta:
Þýðingarnar endurprentaði ég sumar úr Svanhvít, aðrar úr Byrons-
ljóðmælunum, enn aðrar úr sönglagaheftum, m.a. Jónasar Helgasonar
(sjá síðar um hann) og í þeim alveg vafalaust birtar eins og þær
komu frá hendi föður míns. Ég hafði engin tök á öðru, eins og að-
stæður mínar voru, en að taka söngljóðin beint úr sönglagaheftunum
í alþýðlega útgáfu ljóðaþýðinganna, eins og þessi útgáfa min var, en