Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1975, Blaðsíða 46

44
skammri stundu í 26.000 feta hæð og lenti á Sheremetyevo-flugvelli
við Moskvu eftir tveggja klukkustunda flug og var þá klukkan 7.30
eftir Moskvu-tíma.
Leiðin lá um grafhýsi Lenins — í helgidóma Kremlkirkna
Flugstöðvarbyggingum á alþjóðaflugvöllum svipar svo mjög hverra
til annarra, að þær vekja ekki sérstaka athygli ferðalanga, sem víða
hafa farið. Og í Sheremetyevo-flugstöðinni, sem er um 35 km fjar-
lægð frá Moskvu, og er alþjóðaflugstöð hennar, eru byggingar, skipu-
lag og afgreiðslutiltögun með sama hætti og gengur og gerist í slík-
um flugstöðvum í öðrum löndum — aðeins nafn borgarinnar á rúss-
nesku MOCKBA — með risastórum stöfmn á aðalbyggingunni, vakti
sérstaklega athygli mína. Öll afgreiðsla gekk mjög greiðlega. Vega-
bréf voru tekin til skoðunar sem að líkum lætur, en öllum farþegum
afhent þau aftur áður en ekið var til borgarinnar.
Fyrir voru til þess að taka á móti okkur fulltrúar INTOURIST
— ferðaskrifstofu ríkisins — þeirra meðal tvær stúlkur, sem áttu að
vera túlkar okkar og til leiðbeiningar og annarrar aðstoðar. — önnur
þeirra — Zoya Kurancheva, reyndist ágætlega fær í enskri tungu
og hafði jafnan greið og ýtarleg svör á takteinum, hvað sem um var
spurt. Sjálfur Wladimir I. Babkin, ráðherra og yfirmaður ferðamála,
bar það lof á hana, er við sátum fund með honum og helztu starfs-
mönnum hans i Intoruist, að hún væri fremst allra hvað hæfileika
og reynslu snertir í hópi hinna mörgu, sem stofnunin hefði til leið-
beiningar gestum og ferðafólki. Hin stúlkan, Nelly Katzelman, talaði
sænsku og þýzku og varð ekki síður vinsæl í okkar hópi.
Og Zoya Kurancheva lét dæluna ganga á leiðinni inn í Moskvu
og fræddi okkur um eitt og annað. Var frásögn hennar fjörleg og
„stytti leiðina“ inn í borgina, en landslag er heldur sviplítið og „lítið
fyrir augað“.
Og mun ég nú rekja það helzta, sem fyrir augum bar og á daga
okkar dreif, þann stutta tíma, sem við gátum dvalið í Moskvu, og
vek athygli á, að þótt við færum víða um borgina og sæjum margt,
miðað við dvalartímann, voru þessi kynni eins og dreypa á glasi með
góðum miði, sem ganga varð frá án þess að geta notið hans nema
að litlu leyti. Hafa mun ég í huga, að skjóta inn í frásögnina fróð-