Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1975, Síða 65

Moskvu-pistlarnir
Ég hefi lengi ætlað að birta þessar ferðaminningar og fleiri, sem
ég á í sarpi, í Rökkri, entist mér heilsa og aldur. Aðrar óbirtar eru frá
Noregi og Frakklandi. Þegar greinarnar um skyndiheimsóknina til
Moskvu höfðu verið birtar í Vísi bar svo til dag nokkurn, að einn af
framámönnum Sjálfstæðisflokksins stöðvaði mig á götu, og minntist
á greinarnar, og kvað svo að orði: Svona á að skrifa um Rússa. Mér
þótti vænt um þessi ummæli, því að í þeim fólst viðurkenning á, að
ég hefði lýst því, sem fyrir augum bar af sanngirni og eins og allt
kom mér fyrir sjónir í skyndiheimsókn, en ég hefði sannast að segja
ekki orðið neitt hissa, þótt ég hefði verið stimplaður kommunisti fyrir
pistla mína. Ferðafélagi minn sætti hinsvegar gagnrýni fyrir útvarps-
erindi sitt um ferðina, en ekki var hann mér sekari, en var þó núið
þvi um nasir i blaði, að ekki hefði hann þurft langa dvöl með Rússum
til að hrífast, en sennilega íhefir sviðið undan því sem ég sagði Tryggva
eftir komuna til Hafnar frá Moskvu. Ég sagði honum nefnilega frá
því í mesta meinleysi, að þegar við Sigurður Einarsson fréttastjóri
Ríkisútvarpsins, fluttum vikulega erindi í útvarpið um atburði síðari
heimsstyrjaldar, hefði sá mæti maður Árni Pálsson bókav. eitt sinn
tekið mig tali, og rætt við mig um Rússa og styrjöldina, meðan við
gengum nokkrum sinnum kringum Austurvöll, og kvatt mig með þess-
um orðum: Kynstur eru þciS, sem búið er áS Ijúga í mann um Rússa.
1 sögunni „Á vígaslóð“ eftir James Hilton, sem ég las í útvarpi s.l.
sunar, er lýst kirkjulegri hátíð í Leningrad, m.a. fögrum söng. Þessi
saga varð vinsæl meðal hlustenda, og sú lýsing og aðrar frá byltingar-
tímunum í Rússlandi, vöktu enga hneykslun, að því er ég bezt veit,
enda væri slíkt furðulegt, ef enn væri hneykslast á slikum lýsingum.
En þó kemur og ekki að ástæðulausu efi um að mikil breyting hafi
orðið í sanngirnisáttina. Dr. Kristinn Guðmundsson segir í bók sinni
Frá Rauðasandi til Rússíá „— annars er kirkjulíf blómlegt í Rússlandi".