Veiðimaðurinn - 01.03.1962, Qupperneq 47

Þórarinn Sveinsson:
Hóf er bezt í hverjum leik.
í BLAÐINU Veiðimanninum hefur
oft verið að því vikið, að ekki væri öll
gleði veiðimannsins í því fólgin, að
festa í laxinum og fást við hann. Er ég
því vissulega sammála. Þessu til sönnun-
ar má benda á margar forspjallsgreinar
ritstjóra Veiðimannsins. Venjulega eru
þær sérlega vel ritaðar og þar drepið á
margt til fróðleiks og íhugunar.
Við þekkjum öll tilhneigingu okkar
veiðimanna til að reyna að stytta hinn
langa vetrartíma, með því að lifa okkur
inn í fiskirík vonarlönd komandi sum-
ars. Hugleiða komandi veiðitímabil,
veiðidaga, huga að veiðitækjum, bolla-
leggja um veðurlag, veiðiaðferðir og
annað, er verða má veiðimanninum til
gagns og gleði.
Ekki finnst mér ósennilegt, að hug-
hrif þau, er af þessu leiða, verði til að
skerpa fegurðarskyn viðkomandi manna.
Eitt er að minnsta kosti víst, en það er
að athyglisgáfan verður næmari hjá
veiðimönnum en öðrum. Það, meðal ann-
ars, stuðlar að því, að gera þá næmari
fyrir öðrum áhrifum, svo sem Ijósbrigð-
um, litum, landslagi og dýralífi.
Allir þekkja þá unaðssemd, að hlvða á
fuglasöng og vatnanið að vorlagi. Ekki
minnkar sú kennd, ef menn eiga því
láni að fagna, að fá tækifæri til að dvelja
við fallega á eða veiðivatn í fögru um-
hverfi. Er sízt að undra, þótt slíkar að-
Greinarhöf. á laxveiðum.
stæður geti hrifið listamenn og hvatt þá
til sköpunar listaverka. En því kemur
mér þetta í hug, að nýlega las ég í
skemmtilegri æviminningabók Páls
ísólfssonar, tónskálds, frásögn af dvöl
hans við Þverá í Borgarfirði, hjá Norð-
tungu, þar sem hann var við laxveiðar.
Varð hann þá svo gagntekinn af unaðs-
kennd, að hann settist á árbakkann og
festi á blað e;na perlu íslenzkra smálaga
— lagið: „í dag skein sól á sundin blá“.
En þetta er svo sem ekki einsdæmi. Við
37
Veipimaðurinn