Arkitektúr og skipulag - 01.06.1989, Blaðsíða 70

FJÖLNÝTISTEFNAN, ný viðhorf í byggingarlist
HÖF. ÁRNI Þ. JÓNSSON
Árni Þ. Jónsson er nýútskrifaöur arkitekt.
Arkitektar leitast oftast við að samræma verktækni og
fegurðarskyn samtíðar sinnar. Þeir sem hafa reynt að nota
nýja byggingartækni í gömlum stílbrigðum standa oftast eftir
sem „ falskir “ fagmenn. I lok síðustu aldar og upphafi þessarar var
það rík tilhneiging að teikna neo-klassískar byggingar, þótt
burðarvirkin á bak við andlitin væru úr stáli og steinsteypu. Sem
dæmi má nefna margar jámbrautarstöðvar víða um Evrópu, og Litlu
og Stóru höllina (Petit og Grand Palais) í París.
I dag stendur byggjendum og húsahönnuðum til boða gífurlegt úrval
byggingarefna og aðferða. Þótt jámbent steinsteypasé nærallsráðandi,
að minnsta kosti hér á landi, er erfitt að réttlæta einhvem einn stíl á
grunni byggingartækni. Til dæmis hafa möguleikar steinsteypunnar
einnar út af fyrir sig aukist gífurlega á síðustu áratugum, t.d. með
tilkomu forspenntrar steinsteypu, sem hefur svo í för með sér enn
meiri möguleika á byggingarformum.
A áttunda áratugnum kom fram áberandi arkitekt í Frakklandi að
nafni Jean Renaudie, sem hafði nýstárlegar lausnir fram að færa í
fjölbýlishúsagerð. Þennan arkitektúr má helst telja „organiskan" en
skörp hom og þríhymdar vistarverur og garðsvalir eru helstu
einkenni hans. Með því að dreifa íbúðunum í stjömumynstri fékk
hann fram mjög skemmtilega lausn á garðleysisvandamáli
fjölbýlishúsaformsins. Flestar ef ekki allar íbúðimar hafa
einkagarð. Hin innrýmin eru ýmist verslanir eða skrifstofur, en öll
Til vinstri, „hús-stefni“ eftir Beaudoin,Toussel og Russelot í Nancy.
Að neðan , nýstárlegt fjölbýlishús eftir Renaudie.
68
ARKITEKTUR OG SKIPULAG