AVS. Arkitektúr verktækni skipulag - 01.08.1996, Blaðsíða 24

ANNA MARGRÉT GUÐJÓNSDÓTTIR FERÐAMÁLAFULLTRÚI REYKJAVÍKURBORGAR
munir einstakra atvinnugreina rekist ekki á. Oft getur
reynst erfitt að draga skýr mörk á milli ferðaþjónustu
og annarra atvinnugreina enda teygir hún anga sína
inn á ótal svið atvinnulífsins.
Á vegum borgaryfirvalda er nú hafin vinna vió slíka
stefnu og gengur verkefnið undir vinnuheitinu
„Stefnumót 2002". Þar er vísað til þess að þegar til-
lögur liggja fyrir, væntanlega á haustdögum 1997,
verður lögð fram stefna í uppbyggingu ferðaþjónustu
í Reykjavík fram til ársins 2002. Mjög margir koma
að verkefninu - væntanlega um eitt hundrað manns
áður en yfir lýkur. Ferðamálafulltrúi Reykjavíkurborgar
er verkefnisstjóri og fer vinnan að mestu fram á At-
vinnu- og ferðamálastofu Reykjavíkurborgar. Unnið
er skv. faglegum aðferðum stefnumótunar þar sem
Höfuðborgir flestra landa hafa allajafna
mikið aðdráttarafl fyrir ferðamenn, jafnt
innlenda sem erlenda. Reykjavík er þar
engin undantekning enda er áætlað að
95% þeirra erlendu ferðamanna sem sækja ísland
heim dvelji um lengri eða skemmri tíma í borginni. Á
árinu 1995 komu hingað til lands um 190 þús. erlendir
ferðamenn þannig að gera má ráð fyrir að 180 þús.
þeirra hafi komið til borgarinnar. Þeim hafði fjölgað
milli ára og komu hingað utan háannatímans, einkum
til að sækja ráðstefnur eða í s.k. hvataferðum. Þessir
hópar dvelja nær allan sinn tíma í Reykjavík.
Innlendir ferðamenn skipta ekki síður máli fyrir upp-
byggingu á ferðaþjónustu í Reykjavík. Erfitt er að
segja til um fjölda þeirra þar sem ekki er hægt að
nota hefðbundnar aðferðir við talningu, s.s. fjölda
gistinátta eða fjölda flugfarþega. Skv. skilgreiningu
Hagstofu Evrópusambandsins (Eurostat) er innan-
landsferðamaður skilgreindur sem einstaklingur á
ferðalagi innan búsetulands en utan hversdags-
umhverfis og getur verið almennur ferðamaður eða
dagsferðamaður. Það er því Ijóst að allir þeir ein-
staklingar sem búa utan höfuðborgarsvæðisins en
koma til Reykjavíkur að sinna erindum sínum eru skil-
greindir sem ferðamenn.
Fram til þessa hefur ekki verið til nein heildarstefna
við uppbyggingu ferðaþjónustu í borginni. Eðlilegt
verður að teljast að borgaryfirvöld og þeir sem tengj-
ast atvinnugreininni með einum eða öðrum hætti komi
sér saman um hvað beri að leggja áherslu á þegar
horft er til framtíðar. Borgaryfirvöld gegna þar veiga-
miklu hlutverki enda er það á þeirra ábyrgð að hags-
22