Þingtíðindi Alþýðusambands Íslands ... - 20.05.1996, Qupperneq 127

• Stefna ber að því að á vettvangi Alþýðusambands íslands eigi sér fyrst og
fremst stað stefnumótun, þjónusta og samræming í tengslum við samninga-
ferli, en landssambönd og verkalýðsfélög geri samninga við starfgreinasam-
tök atvinnurekenda. Að því leyti sem um er að ræða samskipti við stjómvöld
verði þau í höndum ASI.
• í heildarsamningum verði glímt við það verkefni að tryggja framgang þeirra
launastefnu sem samstaða er um milli landssambanda innan ASI. Þar verði
samið um kauphækkanir og þann hluta starfskjaranna sem er sameiginlegur
öllu launafólki, svo sem lágmarksákvæði um veikinda- og orlofsrétt, lífeyr-
isrétt, ráðningarrétt o.s.frv.
• ASÍ telur nauðsynlegt að gerðir verði vinnustaðasamningar í einstökum
fyrirtækjum þannig að hægt verði að semja um bætt kjör meðal annars með
endurskoðun starfshátta og hugsanlegum breytingum á skipulagi vinnunnar.
• 38. þing ASÍ skorar á landssambönd innan ASI að meðal forgangsatriða í
næstu samningagerð verði krafa um auknar niðurgreiðslur til að jafna hús-
hitunarkostnað á landinu.
Alþýðusamband Islands telur að fyrir hendi séu forsendur til þess að kaupmátt-
ur geti vaxið meira hér á landi á næstu árum heldur en í grannlöndum okkar. En
til þess að nýta megi þá möguleika sem fyrir hendi eru þurfa samskiptahættir
milli samtaka launafólks annars vegar og atvinnurekenda og stjórnvalda hins-
vegar að breytast. Saman þarf að fara efnahagslegur stöðugleiki, framsýn at-
vinnustefna, aukin framleiðni og úrvinnsla, sameining fyrirtækja, markaðssókn
og vöruþróun, endurskoðun á skipulagi vinnunar og breytt verkaskipting við
gerð kjarasamninga.
Verkalýðshreyfingin þarf að miða skipulag sitt og samningaferli við það að
ná fram kjarabótum á þrennan hátt: í heildarsamningum, hjá einstökum fyrir-
tækjum og atvinnugreinum og með samstarfi samningsaðila um hagræðingu og
aukna framleiðni í fyrirtækjunum.
Á undanfömum árum hafa viðræður um gerð kjarasamninga iðulega verið
með þeim hætti að landssamböndum eða einstaka aðildarfélögum hefur ekki
verið sköpuð formleg aðkoma að efnislegum viðræðum um þau atriði sem tak-
markast við einstaka starfshópa. Því telur ASÍ mikilvægt að samningsaðilar á
vinnumarkaði geri með sér rammasamning um samskiptareglur með því megin-
markmiði að skapa formlegri og raunhæfari svigrúm til sérkjaraviðræðna.
Það er jafnframt Ijóst að mikil þróunarvinna þarf að eiga sér stað til þess að
hægt verði að framfylgja slíku heildstæðu samningaferli. Þetta kallar á breyting-
ar, bæði á starfsháttum verkalýðshreyfingarinnar og samtaka atvinnurekenda.
Tryggja þarf stöðu trúnaðarmanna og gera þeim kleift að meta stöðu starfsfólks
út frá upplýsingum um stöðu og áætlanir fyrirtækja. Til þess þarf að auka
menntun þeirra á þessu sviði. Sú menntun leiðir einnig til þess að launamenn
hafa meiri möguleika á ákvarðanatöku um framtíð atvinnulífsins. Með því móti
verður þátttaka starfsmanna, trúnaðarmanna og verkalýðsfélaga óaðskiljanlegur
125