Ský - 01.12.2001, Blaðsíða 35

Ég er ekkert sérstaklega kirkjurækinn en ég bið bænirnar mínar á hverju kvöldi.
um líf þessa drengs frá upphafi og þar til
hann deyr og þaö var eiginlega eins og aö
endurfæðast f hvert sinn.
En þegar þú þarft aó sýna djúpar tilflnnlng-
ar, eins og til dæmis að gráta, ertu ekki
lengi að jafna þig? Kúnstin er sú að láta á-
horfandann halda aó þú sért aö gráta, en
ekki gráta í alvörunni. Hlutverk okkar á
sviðinu er aó galdra fram alvöru tilfinningar
hjá þeim sem sitja úti í sal. Leikhúsið er
náttúrlega ekki eins og lífið heldur er þar
endurspeglað eitthvað sem er gaman aö
kannast viö úr lífinu. Það er ákveðinn miðill.
Þú ert þá ekki einn af þeim sem ferð með
karakterinn heim með sér? Jú, jú, ég geri
það. Ég vildi reyndar ekki kannast við það
lengi vel, en síðan finnur maður að þaö
verður ákveðin breyting á manni við þaó aö
vinna vissa karaktera. Þó ekki þannig aö
ég eyðileggi heimilislífið [hlærj. En vinnan
fer með heim, maöur er aö læra textann
sinn heima og spá í hvernig maður á aó
gera hlutina.
Hvernig undirbýróu þig annars fyrir hlutverk?
Heimsóttirðu til dæmis Klepp áður en tökur
á Englunum hófust? Það er misjafnt hvern-
ig maður nálgast hlutina. Friðrik Þór gefur
manni til dæmis mjög mikið frelsi. Hann á-
kveður hver á aö vera í hverju hlutverki og
svo býr hann til sína kvikmynd án þess að
skipta sér mjög mikið af leikurunum, nema
auðvitað ef honum mislíkar eitthvaö. Fyrir
myndina fór ég í ákveöna forvinnu fyrir mig.
Ég fór á Klepp og fékk þar mjög góðar mót-
tökur. Ég var á ákveðinni deild og um-
gekkst sjúklingana sem var mjög lærdóms-
ríkt. En ég hafði verið á Kleppi áöur. Sum-
arið 1987 byrjaöi ég að vinna þar sem
gæslumaður en þaö fékk svo á mig að ég
varð að hætta. Þetta er svo hræðilegur
sjúkdómur. Sumum líður svo illa og mér fór
að líða illa meö þeim.
Hafa einhvern tíma komið þær stundir að
tilveran veróur of flókin? Það hlýtur stund-
um að vera erfitt að sameina mikla vinnu
og lífið í stórri fjölskyldu? Ekki þannig aö
ég hafi ekki séð leiö út úr hlutunum. Reynd-
ar voru unglingsárin á köflum þannig að ég
sá ekki framtíðina fyrir mér en það hefur
elst af mér. Ef ég hef átt erfitt með svefn í
einhvern ttma fara að sækja á mig alls kyns
hugsanir og mig grípur hálfgerð dauöa-
hræðsla. En þaö er örugglega eitthvað sem
margir kannast við; skortur á svefni getur
gert hvern mann brjálaóan. Ég held annars
aó líf mitt sé í þokkalega hefðbundnum föst-
um fjölskylduskoröum. Og ég get ímyndað
mér að það sé mjög ólíkt tilveru ýmissa
annarra sem hafa sagt ævisögu sína og
gert ótrúlega hluti.
„Hverra manna eruð þér, Páll? Og með
leyfi, hvað starfar faðir yðar,” spyr móðir
Dagnýjar. Snobbar fólk fyrir þér í daglegum
samskiptum? Nei, mér finnst þaö nú ekki.
Mér finnst íslendingar yfirleitt ekki vera
snobbaðir. Ég kann þægilega við það að
vera bara einn af okkur þvf það er ég. Það
er ekki blátt blóö í æöum mínum og ég hef
enga ástæðu til þess að þykjast vera eitt-
hvaö öðruvísi.
Þú hlýtur aó verða var við að fólk þekki þig?
Já, stundum. En yfirleitt, sama hvar ég er,
þótt maður sé á gangi niður Laugaveginn,
finnst mér ég vera óþekktur.
„Nei, takk, ég vil ekki sofa hjá þér, sama
hvað þú reynir,” segir Páll við óttaslegna
nágrannakonu sína þegar hann er búin að
missa vitið. Færð þú stundum ósiðsamleg
tilboð þegar þú ferð út að skemmta þér?
[Hikarj Jú, jú, þaö hefur svo sem komið fyr-
ir en þau skipti sem ég fer út að skemmta
mér fer ég á einhvern bar þar sem flestir
þekkja mig og ég þá. Þetta hefur gerst, en
þó alls ekki oft. Ég er líka mjög góður í að
gleyma hlutunum. Stundum hugsa ég hvað
það sé hræóilegt hversu gleyminn ég er, en
stundum er það kostur [brosirj.
Það er alltaf verið að handtaka Pál í mynd-
inni. Hefur þú einhvern tímann verið hand-
tekinn? Nei, en fyrir mörgum árum missti
ég bílprófið í tvo mánuöi. Það er það glæp-
samlegasta sem ég hef gert.
„En svo kom guð. Hann sagði að ég væri
síðasti maður jarðarinnar; að ég ætti að
hefja smíðar og breyta herberginu mínu í
örk.” Ert þú trúaður? Já. Ég biö bænirnar
mína á hverju kvöldi, en ég er ekki sérstak-
lega kirkjurækinn.
Af hverju feróu ekki í kirkju?
Það er nú það. Kannski er það vegna þess
að mér finnst prestar gjarnan mega vera
óhræddari viö aö hafa skoðun og koma
henni á framfæri af krafti við söfnuðinn.
RANNSÓKNARFERÐ Á SÚLUSTAÐI
Spurningar innblásnar af Komdu nær (1999)
„Þú ert karlmaður. Þú fengir það ef Anna í
Grænuhlíð blikkaði þig,” segir ein kvenper-
sóna leikritsins. Er þetta réttur dómur um
okkur karlmenn? Ja, ég veit það nú ekki
32 SKÝ INGVAR SIGURÐSSON
alveg en kynorka getur verió frábært afl.
Við lifum hins vegar í heimi þar sem er
nánast takmarkalaust frelsi, viðhorfiö er:
‘Ég má þetta því ég á mig sjálfur.’
Leikritið er einmitt ansi djörf úttekt á frjáls-
legu ástarlífi nú á tímum og út frá því má
spyrja, er kynlíf að verða of hversdagslegt?
Já, engin spurning. Þetta hlýtur að enda
einhvers staðar, en hvar veit ég ekki. Ég
held aó þessi mikla kynlífsvæðing sé afleið-
ing af leit fólks að ástinni, sem verður svo
óvart útundan.
Eitt eftirminnilegasta atriðið í Komdu nær
er þegar þinn karakter, læknirinn Larry, fer
á súlustað og fær sér einkadans. Hefur þú
einhvern tíma komið á súlustaðina hér? Já,
við fórum í tilefni af leikritinu í mjög gagn-
lega heimsókn á súlustaði. Á þeim forsend-
um sem við vorum þarna fann ég ekki til
vanlíðunar, en ég fór einu sinni meó hóp af
strákum á svona stað og þá leið mér
hörmulega vegna þess að stelpunni sem
var á sviðinu leið illa. Og það er mjög
óþægilegt þegar maður finnur að það er
verið að niðurlægja mannaeskju. Það er
hægt að ímynda sér að þessar stelpur séu
að þessu af mjög misjöfnum ástæðum.
Sumar gerast nektardansmeyjar að eigin
frumkvæði, aðrar hreinlega neyðast til þess
út af einhverjum utanaðkomandi aðstæðum.
Hversu langt genguð þið í rannsóknarvinn-
unni? Fékkst þú þér til dæmis einkadans?
Nei, en ég ræddi við nokkra fastagesti og
meðal annars einn sem hafði mikla reynslu
af einkadönsum. Það var mjög forvitnilegt
að heyra hann tala mest um hvaðan stelp-
urnar voru, ein var frá Rússlandi, rétt við
landamæri Finnlands, önnur frá Tékklandi
og svo framvegis. Maður skynjaði að hjá
þessum manni var það þörfin fyrir félags-
skap og samskipti sem rak hann áfram. En
menn fara auðvitað á þessa staði á mis-
munandi forsendum.
En hvað finnst þér um þessa staði? Ertu sam-
mála um að það eigi aó banna þá? Ég er ekki
viss. Maður veit ekki hvaða afleiðingar það
hefði. Myndi kynferöisglæpum fjölga? Eða
fækka? Yrði meira um heimilisofbeldi? Eða
minna? Þessir staðir eru partur af samfélag-
inu eins og það er núna. Ef á að losna við þá
þarf að taka til á mörgum öðrum stöðum.
Þú bjóst lengi í miðbænum. Hvað finnst þér
um umræðuna um skelfingarástandið þar
undanfarin misseri? Ég fann ekki meira fyrir
því í Miðstræti þar sem ég bjó en þar sem
ég bý núna vestur í bæ. En það er engin
ástæða til þess að óttast miðbæinn. Maður
er oft öruggari þar sem margir eru á ferli,
en þar sem fáir eru.
INGVAR SIGURÐSSON SKÝ 33