Ský - 01.08.2004, Síða 39

Aðgöngumiðinn kostar jú dollara. Og hver kaupir sér aðgangsmiða
fyrir 20 dollara þegar mánaðarlaunin eru 10 dollarar?
Addamelis á ítalskan kærasta sem er helmingi eldri en hún sjálf. Þau
hafa verið saman frá því að hún var sextán ára og hann þrjátíuogníu.
Hún vinhur ekkert en segir mér að hún sé á leiðinni á tölvunámskeið.
Hún er mjög efnileg og gæti átt eftir að verða atvinnudansari, það er
að segja ef hún giftist ekki útlenskum eiginmanni sínum áður og
kemst úr landi sem er hennar æðsti draumur. Komast úr landi, alla-
vega í smátíma, kynnast öðrum löndum og öðrum siðum.
Misleida er bláfátæk tuttugu og þriggja ára stúlka sem dansar með
hópnum. Hún þrælar allan daginn í keramikverksmiðju fyrir 10 dollara
á mánuði. Barnsfaðir hennar stóð ekki undir væntingum hennar og á
endanum henti hún honum út úr húsum foreldra sinna þar sem þau
bjuggu saman með þriggja ára dóttur sinni. Foreldrar hennar passa
dóttur hennar alla daga og öll kvöld á meðan hún vinnur og dansar.
Dansinn er hennar leið til að láta sér líða vel. Að hreyfa sig í takt við
tónlistina og einnig að hitta félagana. Dansinn er líka hennar leið til
að tengjast siðum og venjum forfeðranna sem einnig þræluðu alla
daga á plantekrum Kúbu undir stjórn spænskra landnema, bara í sýni-
legri hlekkjum.
Viktor hefur dansað með hópnum í tvö ár og er mjög efnilegur. Hann
vinnur fyrir sér með því að ferðast á milli kjötkveðjuhátíða og selja
skyndibita. Þetta er eitt af örfáum einkareknum fyrirtækjum sem ég
hef kynnst á Kúbu. Hann segist hafa vel upp úr þessu. Hann og
frændi hans sem er með honum í fyrirækinu kaupa lifandi svín, slátra
því, steikja það í gamalli olíutunnu og sneiða niður og selja með
brauði. Á einni helgi geta þeir selt fyrir allt að 10 dollara sem eru góð
SKÝ
39
laun á Kúbu. Hann segir að dansinn gefi sér mjög mikið. Honum
finnst frábærlega gaman að dansa en dansinn hjálpar líka til að halda
líkamanum i góðu formi. Svo er félagsskapurinn mikilvægur, þau hitt-
ast utan æfinga og halda til dæmis saman upp á afmælin sín. Hann
dreymir um að verða atvinnudansari.
Eitt kvöldið þegar Felix og Tamara mættu ekki til kennslu fórum við
heim til mömmu Tamöru þar sem þau héldu til. Felix var lasinn og all-
ur danshópurinn mætti í sjálfsagða sjúkraheimsókn. Allir voru boðnir
velkomnir inn í fátæklegt húsið. Veggirnir úr viðarborðum og
klambrað saman á frumstæðan hátt. En þrátt fyrir fátæktina skynjar
maður samheldnina og gleðina sem er svo ríkjandi hér þrátt fyrir
skort á öllu því sem maður telur til hversdagslegra hluta.
Það eina sem fólk á er það sjálf og hvað getur það gert. Jú, auðvitað
dansað, sungið og notið líðandi stundar. Og það kunna Kúbanir svo
sannarlega að gera. Allstaðar er verið að búa til tónlist og við öll tæki-
færi sem gefast er dansað.
I Bayamo-borg er hægt að leigja sér herbergi fyrir 350 dollara á mán-
uði og ef maður gerir ekki of miklar kröfur um bragðgæði getur mað-
ur borðað hræódýrt á ríkisreknu veitingastöðunum og keypt ávexti á
markaðnum og þannig komist af með lítinn pening í mat. Svo er
hægt að semja við Felix og Tamöru um danskennslu í Casa de Cult-
ura sem staðsett er í miðbænum alveg við Byltingartorgið. Koma svo
aftur heim til Islands fullfær í salsa, mambó, cha cha cha og afró-
kúbönskum dönsum, ekki svo slæmt.
Se&selja 'Bjarnadáttir a- hú&ett í %aupmannaiwfn ag fitfLir
nýlakiá maötersnámi í landnýtingaifi'teðum. ‘lCún d&kar
aó dama ag leitaði þuí uppi fálk sem fiefur sönm ást á
dami Qg fuin. 'iúín fann það á 'Kfihu.