Árbók Hannesar á horninu - 31.12.1941, Qupperneq 63

61
fyrir alla vinnufæra menn í þorpinu. Fengu
þeir kaup samkvæmt taxta verkalýðsfélags-
ins og af því að vinnan er stöðug hafa verka-
menn nú meiri tekjur en þeir hafa nokKr-j
sinni haft. Jafnframt hafa tekjur allra auk-
izt mjög mikið”.
Eg spuröi: „Og hvernig er peningunum
varið”?
„Þeim er yfirleitt variö mjög skynsamlega.
Menn auka við bústofn sinn, bæta hús snx
og heimili, afla sér meiri fatnaðar, rækta
land, sem þeir hafa náð tangarhaldi á og
leggja afganginn í bankann. Yfirleitt hef ég
ekki oröið var við sóun á fé”.
Eg spurði þessarar spurningar, vegna þess,
að ég hafði heyrt talað mjög mikið um,
hvernig menn eyddu fé sínu, þegar nóg
vinna er og þá sérstaklega ungir menn.
Annar kunningi minn, sem býr í þorpi ná-
lægt Reykjavík, sagði mér þessa sögu í vor:
„Eg þekki þrjá unga menn. Allir höfðu þeir
ágætar tekjur á síðustu vertíð, mörg þús-
und krónur hver. Um daginn hittust þeir
snemma morguns, það var á föstudegi. Einn