Heilbrigt líf - 01.12.1956, Blaðsíða 17

þegar fyrir. Enn er heilinn konungur okkar, sem við
getum bylt eða banað, en árþúsundir fortíðarinnar og
uppeldi dagsins eru ein fær um að skapa.
3. erindi.
í síðasta erindi var á það drepið, hvernig heilabörkur-
inn raðaði störfum sínum niður á ýmis svæði, eins og í
landi þar sem akuryrkja er stunduð í einu héraði, kvik-
fjárrækt í öðru o. s. frv. Tíminn leyfir okkur ekki að
minnast á nema örfáar af þeim heilastöðvum, sem þekkt-
ar eru til muna, en áður en lengra er farið, er nauðsyn-
legt að benda á, að þótt við tölum um einstakar heila-
stöðvar, þá fer því fjarri að um skýr takmörk eða ein-
angraðar stöðvar sé að ræða. Samband heilahlutanna inn-
byrðis er mjög náið, og hin daglegu störf heilans eru
eins frábrugðin einyrkjabúskapnum, þar sem hver bóndi
hjakkar í sinni skák, eins og framast má vera. Nær væri
að líkja heilanum við stóra hljómsveit, þar sem fullkom-
in þjálfun ríkir, hver maður leikur á sitt hljóðfæri, en
einstaklingsáhrifin hverfa fyrir kerfisbundinni heildar-
mynd. í síðasta erindi þessa flokks verður leitazt við að
gera þessa kerfisbundnu starfsemi enn ljósari.
Nú skulum við um stund færa okkur niður í heilagrunn-
inn eða þann hluta heilans, sem liggur framan- og ofan-
vert við mænuna, þar sem hún tengist heilanum, og tengi-
hluta þessara tveggja líffæra. Efst í mænunni finnum við
þá stöð, sem stjórnar einni þýðingarmestu líkamsstarf-
semi okkar, andardrættinum. Ætla mætti, að til þessarar
stöðvar væri sérstaklega vandað, þar sem hún gegnir svo
ábyrgðarmiklu starfi, og á vissan hátt er það gert, en
ekki með því að gera hana stóra og umfangsmikla, held-
ur með styrk einfaldleikans. Hér kemur skýrt í ljós hneigð.
Heilbrigt líf
55-