Heilbrigt líf - 01.12.1956, Qupperneq 22

ur snögglega við og tekur að leika það hlutverk í hljóm-
kviðunni, sem honum er ætlað og þjálfun hans leyfir.
Næst getum við litið á hið einstaklingslega upphaf lær-
dómsins.
Hjá nýfæddu barni er heilabörkurinn sem óskrifað blað.
Skynjanir og reynsla byrja þegar á fyrsta degi að rita
rúnir sínar á þetta bókfell í orðsins fyllstu merkingu.
Fyrstu vikurnar er mest af tíma barnsins notað til svefns,
og meðan það sefur, eru heilabylgjur þess reglulegar og
hægar eins og bárur í ládeyðu. Þegar barnið tekur að
svengja, er þetta samræmi rofið, ný tilkenning, hungrið,
ertir ákveðnar heilafrumur, barnið grætur og vekur at-
hygli móðurinnar. í fyrstu eru soghreyfingar barnsins
fálmandi og óvissar, ef til vill neitar það brjóstinu al-
gerlega, en jafnskjótt og það hefur sogið og hungurtil-
finning þess er úr sögunni, hægist um á ný, heilavakinn
starfar ekki lengur, ládeyðan færist yfir.
En hér hefur fyrsti lærdómur barnsins skapazt, ákveðn-
ar heilafrumur hafa tekizt á hendur ákveðið hlutverk, og
næst þegar barnið vaknar, eru þær reiðubúnari en fyrr
að skipuleggja það sérstaka kerfi af rafvirkri frumu-
starfsemi, sem stjórnar tilburðum barnsins, er það tekur
brjóstið og sýgur.
Á þessum stuttu vökustundum barnsins fyrstu vikurn-
ar taka æ fleiri frumuhópar til starfa. Skynjanastarfsemi
þess færist í aukana. Sjón þess er óæfð og án þekkingar,
hið fyrsta, sem barnið sér, er litamunur og óskýrar útlínur,
sem enga þýðingu hafa, og allar f jarlægðir eru því huldar.
En á hverri vökustund senda þessar myndir ný og ný boð
til sjónsvæðisins, og innan skamms hafa einnig þar skap-
azt kerfi af frumustarfsemi, sem vaxa að fyrirferð og
hæfni hverja nýja vöku. Hlutir fá lögun, dýpt og fjar-
lægð, einstakir atburðir tengjast í viðburðakeðjur, fleiri
og fleiri heilasvæði taka við boðum og setja upp ný bylgju-
60
Heilbrigt líf