Úrval - 01.02.1958, Page 61

„ÞARF ÆSKA OKKAR EINNIG AÐ VERA VlG© ÖRYGGISLEYSINU ?
soltinn munn. Sjáið telpuna með
brauðið, sem hún vakir yfir svo
að ekki fari einn brauðmoli til
spillis. Sjáið telpuna með ótta í
augunum og skelfingu kringum
munninn á þeirri sekúndu þegar
hún lítur upp eftir að hún hefur
falið örvæntingu sína í grönn-
um höndum sér. Gerið ykkur
ljóst, að svona getur þetta ekki
haldið áfram. Þið verðið að
gera eitthvað, æskumenn. Ég
hef vakið athygli ykkar á fyrir-
brigðum, sem þið þekkið ekki í
velferðarríkinu. Nú verðið þið
að útrýma þeim. Þið verðið,
heyrið það, þið verðið!! Gerið
það vegna heimsins og vegna
sjálfra ykkar, hvort sem þið
skiljið það eða ekki, gerið það!“
Við æskumenn um allan
heim erum margir. Helmingur
okkar er læs. Sumir lesa bækur
um það sem þeir hafa áhuga á,
eða í því fagi, sem þeir ætla að
leggja fyrir sig. Margir lesa
„regluritin" í hinum helgu bók-
um sínum. Allir lesa dagblöð.
Lítum á nokkrar fyrirsagnir í
blöðunum í dag: „Nýr gervi-
hnöttur“, „Ný fjarstýrð vopn í
smíðum“, „Kalda stríðið harðn-
ar“. Tvær blakkir berjast og
óttast hvor aðra eins og tveir
reiðir simpansar, en sameinast
í risagórillu andspænis friðar-
sinnum og þeim sem vilja vera
hlutlausir. Þær einbeita kröft-
um fremstu vísindamanna
sinna og eyða offjár í fram-
leiðslu gereyðingarvopna, sem
þær geti ógnað með heiminum.
Er það hollt andrúmsloft fyrir
okkur til að alast upp í? For-
eldrar okkar voru ungir á árum
heimsstyrjaldarinnar, afar okk-
ar og ömmur á hinum ótryggu
árum milli styrjaldanna. Þarf
æska okkar einnig að vera vígð
öryggisleysinu, eins og æska
þeirra ?
Ég segi nei.
Stjórnmálamennirnir virðast
vera á annarri skoðun.
Og Steichen. Hvað segir
hann?
,,Ég hef ferðast og séð, að
innst inni eruð þið öll eins. Innst
inni eruð þið öll hrædd við ógn-
ir stríðsins, og þið óttist öll hin
nýju vopn. Þessvegna kem ég
til ykkar með sýninguna, til að
cggja ykkur. Hvort sem þið
lesið (eða lesið ekki) kóraninn.
biblíuna eða Tao Teh-King, er
ykkur Ijóst, að eitt er okkur öll-
um heilagt: lífið og það sem
lífsins er. Þessvegna verðið þið
að styðja lífið og láta það vara
að eilífu. Sáuð þið vetnisspreng-
inguna á sýningunni? Hún get-
ur eyðilagt lífið fyrir þér og
mér og öllum um tíma og eilífð.
Við erum ein stór fjölskylda.
Á fjölskyldan að fremja sjálfs-
morð — eða á hún að lifa áfram
í ótta við morgundaginn ? Eig-
um við að lifa áfram í ótta —
eða eigum við að vinna gegn
kæruleysinu til þess að uppræta
óttann? Skoðið sýninguna mína
og verið mér sammála um að
velja síðari kostinn, því að ég
hef rétt fyrir mér!!!