Árbók Tryggingarstofnunar ríkisins - 01.12.1953, Blaðsíða 20

18
Frá dánarbótum, sem greiddar eru vandamönnum, ber að draga þær örorku-
bætur, er greiddar hafa verið samkv. 56. gr. vegna sama slyss. Lífeyrisgreiðslur,
sem inntar bafa verið af bendi, koma ekki til frádráttar.
6. Almenn ákvœði um bœturnar.
59. gr. — í lögum þessum tákna „bætur“ hvers konar greiðslur samkv. II.
kafla og ,,bótaþegi“ hvern þann, er einhverjar bótagreiðslur hlýtur frá Trygginga-
stofnuninni.
60. gr. — Sækja skal til Tryggingastofnunarinnar um allar bætur. Umsóknir
séu ritaðar á sérstök eyðublöð, er hún lætur í té. Skulu eyðublöð þessi fást í skrif-
stofum stofnunarinnar, hjá umboðsmönnum hennar og annars staðar eftir því, sem
hentugt þykir.
Umsækjendum er skylt að svara öllum spurningum og gefa allar upplýsingar,
sem nauðsynlegar eru til þess að hægt sé að úrskurða bætur.
61. gr. — Allar umsóknir skal afgreiða svo fljótt sem kostur er á, og skulu
bætur reiknaðar frá fyrsta degi þess mánaðar, sem Tryggingastofnunin eða umboðs-
maður hennar fær umsóknina, eða frá þeim degi, sem umsækjandinn hefði upp-
fyllt skilyrðin til bótanna.
Heimilt er Tryggingastofnuninni að veita undanþágu frá ákvæðum 1. mgr., ef
sérstakar ástæður eru fyrir hendi, svo sem ef umsækjandi býr fjarri skrifstofum
hennar, umboðsmönnum eða póstafgreiðslustöð.
62. gr. — Þegar að höndum ber slys, sem ætla má bótaskylt samkv. lögum
þessum, skal atvinnurekandi senda tafarlaust tilkynningu um slysið í því formi,
sem Tryggingastofnunin skipar fyrir um, til lögreglustjóra eða umboðsmanns hans
(í Reykjavík þó til Tryggingastofnunarinnar). Lögreglustjóri sendir tilkynninguna
til Tryggingastofnunarinnar ásamt nauðsynlegum upplýsingum. Ef atvik að slys-
inu eru óljós eða mál ekki nægilega upplýst eða ástæða til að ætla, að slysið hafi
orðið af hirðuleysi eða lélegum útbúnaði, svo og ef Tryggingastofnunin óskar þess,
skal lögreglustjóri rannsaka málið fyrir rétti.
Heimilt er að taka til greina tilkynningar um slys, þótt dregizt hafi að senda
þær, ef 6annað er, að tilkynnandi á ekki sök á drættinum.
Ef sá, sem átti að tilkynna slys, hefur vanrækt það, skal það eigi vera því til
fyrirstöðu, að sá, sem fyrir slysi varð, eða eftirlátnir vandamenn hans, geti gert
kröfu til bóta, ef það er gert áður en ár er liðið, frá því að slysið bar að höndum.
63. gr. — Enginn getur samtímis notið nema einnar tegundar bóta samkv.
lögum þessum, nema annað sé sérstaklega ákveðið. Ber hér einnig að taka tillit
til atvinnuleysisbóta, ef greiddar eru.
Ef maður á rétt á fleiri en einni tegund bóta, sem ekki geta farið saman, má
hann taka hærri eða hæstu bæturnar.
Ef maður, sem nýtur slysabóta samkv. 45.—58. gr., ætti rétt á hærri bótum
eftir öðrum ákvæðum II. kafla, skal greiða honum mismuninn tfl viðbótar.
Ef bótaþegi dvelst í sjúkrahúsi eða annarri hhðstæðri stofnun, þar sem Trygg-
ingastofnunin eða hið opinbera greiða fyrir hann að nokkru eða öllu leyti, er heim-
Ot að lækka eða fella niður bætur, sem ætlaðar hafa verið til framfærslu hans sjálfs.
Tryggingaráð setur reglur um framkvæmd ákvæða næstu mgr. hér á undan,
og séu þær endurskoðaðar eigi sjaldnar en einu sinni á ári.
64. gr. — Fastir starfsmenn skulu aldrei missa neins í af launum sínum, í
hverju sem þau eru greidd, fyrstu fjórtán dagana eftir að þeir forfallast frá vinnu
sökum sjúkdóma eða slysa, en njóta sktdu þeir kaupgreiðslu um lengri tíma, ef