Læknaneminn - 01.06.1970, Blaðsíða 34

30
LÆKNANEMINN
bæri sjúklegrar hjartastarfsemi
eru talin eiga rætur að rekja til
leiðslustruflana af þessu tagi.
!
Lokaorð.
Lýst hefur verið nokkrum eigin-
leikum frumuhimna, ólíkri elek-
trólýtasamsetningu frymis og
utanfrumuvökva, orsökum þess
fyrirbæris og sambandi þess við
himnuspennu. Helztu kenningar
um hrifspennu hafa verið raktar
og vikið að merkustu tilraunanið-
urstöðum, sem liggja þeim til
grundvallar. Að endingu er lýst
nokkrum raflífeðlisfræðilegmn
sérkennum frumna hjartans og
nefnd dæmi um, hvernig skýra má
orsakir arrhythmía á grundvelli
raflífeðlisfræði.
Prófessor Jóhann Axelsson las
yfir handrit þessarar greinar og
benti okkur á fjölmargt, sem bet-
ur mátti fara. Kunnum við honum
beztu þakkir.
HEIMILDIR:
1. Fyrirlestrar prófessors Jóhanns
Axelssonar, sumir fjölritaðir.
2. Katz, B.: Nerve, Muscle and Syn-
apse, Mc Graw HiII, 1966.
3. Ganong, W. F.: Review of Medical
Physiology, 4. útgáfa, Lange Medi-
cal Publications, 1969.
4. Hodgkin, A. L.: The Ionic Basis of
Electrical Activity in Nerve and
Muscle; Biol. Rev., 26: 339—407,
1951.
5. Hoffmann, B. F., Cranefield, P. F.:
The physiological basis of cardiac
arrythmias, Am. J. Med. 37:670,
1964.
6. Langer, G. A.: Ion Fluxes in Card-
iac Exitation and Contraction and
Their Relation to Myocardial Con-
tractility, Physiological Reviews,
48:4, 1968.
7. Roddie, I. C.: Neurophysiology. The
Practitioner, 202: 1212, 1969.
8. Watanabe, Ý., Dreifus, L. S.: Newer
concepts of cardiac arrythmias,
Am. Heart Journal, 76:1, 1968.
NÝLEG NÝYRÐI.
Action potential: hrifspenna.
Active transport: burður.
Axon: síma.
Blocking agent: tálmi.
Concentration: þéttni.
Concentrations gradient: þéttnifall-
andi.
Conductance: leiðni.
Depolarisation: afskautun.
Diffusion potential: dreifispenna.
Feed back mechanism: afturkasts-
kerfi.
Hydrated: vatnshaldinn.
Myelinated: mergslíðraður.
Permeability: gegndræpi.
Repolarisation: endurskautun.
Reversal: vending
Voltage clamp: spennuþvingun.
#
Lftil gáta:
Morgun nokkurn um sólarupprás lagði Búddamunkur í fjall-
göngu upp á allhátt fjall. Vegurinn, sem hann fór eftir, var mjög
mjór, vart meir en 1-2 fet á breidd. Þessi vegur hringaði sig
utan um fjallshlíðina og endaði efst uppi hjá gljáandi bænahúsi.
Munknum miðaði mishratt upp á við. Hann stanzaði oft til
að hvíla sig og gæða sér á nestinu sínu. Til bænahússins náði
munkurinn skömmu fyrir sólarlag. Þar dvaldist hann í nokkra
daga til föstu og hugleiðslu, en síðan hélt hann niður aftur. Fór
hann þá eftir sama vegi og hann hafði komið upp, óg hann lagði
af stað um sólarupprás. Einnig niðurferðin gekk mishratt, með
mörgum hvíldum, en meðalhraðinn á niðurleiðinni var af skiljan-
legum ástæðum allmiklu meiri en á uppleiðinni.
Spumingin er þá sú, hvort til sé á veginum ákveðinn staður,
þar sem munkurinn hefur verið á nákvæmlega sama tíma dags
í báðum ferðum?