Læknaneminn - 01.12.1976, Blaðsíða 46

\okktir orií varlíandi háskóla-
menntun í hjúkrunurfr. erlcntlis
Nú er hjúkrunarfræði að finna á háskólastigi í
Bretlandi, Bandaríkjunum og Kanada, svo sem áSur
hefur veriS drepiS á. Margt hefur veriS rætt og rit-
aS um menntunarmál í þessum löndum. Almennt er
þar viSurkennt réttmæti þess aS kenna hjúkrunar-
fræSi til B.S. og M.S. prófs. T. d. hefur í New York
ríki veriS lög'S fram sú tillaga á þingi, aS samræma
beri allt grunnnám í hjúkrunarfræSum og færa þaS
á háskólastig. Skiptar skoSanir eru þó á því, hvort
æskilegt sé aS hafa alit grunnnám í hjúkrun á há-
skólastigi. Dian Judge4 bendir á, aS í Bandaríkjun-
um séu þrjár menntunarleiSir: í fyrsta lagi diploma
program (sbr. Hjúkrunarskóli Islands), í öSru lagi
associate degree og í þriSja lagi háskóladeildir.
MarkmiS þeirra allra sé eitt og hiS sama, nefnilega
aS undirbúa nemendur fyrir hjúkrunarstörf. Ekki sé
unnt aS telja eina leiSina annarri betri, enda mats-
atriSi, en þær séu ólíkar og þaS skapi breidd og
aukna möguleika í hjúkrunarfræSinni. ASrir telja
eitt grunnnám æskilegt, m. a. á þeim forsendum, aS
óeSlilegt sé, aS fólk sem mikiS til vinni sömu störf,
hafi ólíka grunnmenntun, jafnframt sem þaS auki
hættuna á deilum innan stéttarinnar.
Eitt af þeim atriSum, sem mjög hefur veriS rætt
varSandi gildi háskólamenntunar í hjúkrunarfræS-
um, er spurningin um aukiS bil milli sjúklings og
hjúkrunarfræSings. Sumir halda því fram, aS meS
aukinni menntun í greininni fjarlægist hjúkrunar-
fræSingurinn sjúklinginn óhjákvæmilega. ASrir á-
líta litla hættu á slíku, þar sem háskólanám í hjúkr-
unarfræSum beinist mjög aS sálrænum og félagsleg-
um þörfum einstaklingsins. Dian Judge4 tekur dæmi
um hjúkrunarfræSing meS M.S. gráSu, er starfar
sem „primary care practitioner“ á sjúkrahúsi í Chi-
cago. Hún segir: „. . . Þegar ég hjálpa sjúklingi meS
bekju eSa skipti á rúmi hans, er ég ekki aSeins aS
vinna venjubundiS verk. Mér gefst þá tækifæri til
aS meta viShorf hans gagnvart því aS vera öSrum
háSur, hjálpa honum til aS aSlagast breyttum aS-
stæSum og auka eigin vellíSan.“ Þá hafa þjóSfélags-
legar og fj árhagslegar hliSar málsins talsvert veriS
ræddar og sýnist sitt hverjum. Ekki verSur lagt mat
á þetta hér, né frekar rætt, en mun ef til vill tekiS
upp viS annaS tækifæri.
Lokaorð
Hér hefur veriS gerS grein fyrir þeim meginþátt-
um, sem nefndir voru í upphafi. Yonumst viS til, aS
eitt og annaS varSandi námsbrautina liggi nú Ijósar
fyrir.
HEIMILDIR:
1. Davíð Davíðsson og Arinbjörn Kolbeinsson: Álitsgerð
varðandi hjúkrunarmenntun á háskólastigi, 26. 8. 1972.
2. Hooton, Margaret: Fyrirlestrar í stjórnunarfræði, náms-
braut í hjúkrunarfræðum, janúar 1977.
3. Ingibjörg R. Magnúsdóttir: Námsbraut í hjúkrunarfræð-
um í Háskóla Islands. Tímarit Hjúkrunarfélags íslands,
4. tbl. 1976.
4. Judge, Dian: The New Nurse: A Sense of Duty and Des-
tiny. Nursing Digest, des. 1975.
5. Kennsluskrá í hjúkrunarfræðum, veturinn 1976-’77.
6. Skýrsla Alþjóða heilbrigðismálastofnunarinnar um jiing.
haldið í Haag, 30. október - 3. nóvember 1972. (EURO
4408).
Guðný Anna Arnþórsdóttir og Þórdís Kristinsdóttir,
nemendur á 4. ári í námsbrautinni.
"OK, LETS EAT !
40
LÆKNANEMINN