Skinfaxi - 01.04.2023, Blaðsíða 11

S K I N FA X I 11
við að álagið hafi verið slíkt að hún hafi orðið
ekki gert greinarmun á því hver hafi verið að
hringja.
„Mér var stundum hrósað fyrir fínt útvarps-
viðtal. Ég varð hins vegar hvumsa, enda hafði
ég ekki haft hugmynd um að ég væri í viðtali.
Ég hafði líka um margt annað að hugsa og
var lítið að hlusta á útvarpið,“ segir hún.
Klara segir þau einstaklega þakklát íþrótta-
félögum sem voru iðin við að finna lausnir og
hliðra til í starfi sínu til að hjálpa Grindvíking-
um. Skólastjórnendur opnuðu líka dyr skól-
anna og grunnskólanemendur fengu inni í
ýmsum skólum með þeim nemendum sem
fyrir voru.
Íþróttafélög af öllu landinu buðu börnum
og unglingum að mæta á æfingar án endur-
gjalds. Iðkendur á öllum aldri gátu mætt á
æfingar hjá þeim félögum sem þeir voru
staddir nálægt og hjá hverfafélögum á höfuð-
borgarsvæðinu. Suma daga hittast iðkendur
á einum stað og æfa fyrir keppni.
Ekkert stoppar Grindvíkinga
Stjórn UMFG. Frá vinstri eru hér Kjartan Fr. Adolfsson, Klara Bjarnadóttir formaður, Gunnlaugur
Hreinsson, Ásgerður Hulda Karlsdóttir og Bjarni Már Svavarsson, sem var formaður á undan Klöru.
„Þjálfararnir vita að iðkendurnir komast ekki
alltaf á æfingar en þá er gott að geta farið á
æfingu með hverfisliðinu. Mikilvægast er að
þau haldi áfram að æfa,“ heldur Klara áfram.
Hún rifjar upp að íbúar Grindavíkur hafi þurft
að yfirgefa heimili sín með það litla sem þau
gátu borið. „Það hugsaði enginn út í það að
taka með íþróttafötin. Við vorum öll á leiðinni
heim daginn eftir.“ Margir hafi skilið eftir
treyjur, buxur, skó og fleira sem þarf til að
stunda íþróttir. Íþróttafélög hafi meðal annars
verið hvött til að gefa íþróttafatnað. En til þess
kom þó ekki.
„Sonur minn tók hvorki með sér takkaskó né
körfuboltaskó. En hann var alls ekki sá eini sem
var íþróttafatalaus því fólk var strax farið að
spyrjast fyrir um íþróttaföt og treyjur. Fljótle-
ga fengum við að skjótast heim í fyrsta sinn í
nokkrar mínútur og þá náðum við í það sem
vantaði fyrir hann og okkur,“ segir Klara og
því þurfti aldrei að safna íþróttafötum.
Skutlaði frá Þingvöllum
Klara var í sömu stöðu og allir aðrir. „Við fjöl-
skyldan fórum í sumarhús á Þingvöllum. En
við þurftum að aka á hverjum degi með fjórtán
ára son okkar í hittinga með vinunum og svo
seinna í Laugalækjarskóla í Reykjavík. Síðan
tók skutlið við. Hann er í þriðja flokki í fótbolta
og æfir nokkrum sinnum í viku með vinum
sínum á Álftanesi og svo bættist við æfing á
ÍR-svæðinu. Hann æfir einnig körfubolta í 9.
flokki. Æfingar eru hjá Leikni í Breiðholti. Það
er því mikið um skutl.“ En Klara bendir á að
krakkarnir frá Grindavík dreifist víða, bæði hjá
íþróttafélögum og í fjóra skóla í Reykjavík.
Klara segir að þau hjónin geti skutlast með
soninn á milli staða og hann sótt allar æfingar
en það geti alls ekki allir. „Við erum bara með
einn ungling sem þarf að skutlast með en
sumir hafa 2–3 börn og þá er það orðið mun
erfiðara og þá þarf að fara að velja hvaða
æfingar á að taka hvern dag. Skutlið hjá okkur
er bara lúxus miðað við hjá mörgum öðrum.