Læknaneminn - 01.10.1988, Blaðsíða 54

samfélögum án þess að stofnað sé til mikils tilkostnaðar.
Reynteraðfræðafólkiðumþað hvemig aukiðhreinlæti
og fjölbreyttari fæða stuðli að bættri heilsu og hvernig
það geti bætt þessa þætti. Fólksfjöldinn og fólks-
fjölgunin er það vandamál sem stjórnvöld í Nígeríu hafa
hvað mestar áhyggjur af og því er lögð rfk áhersla á að
kynna fólki getnaðarvamir og það hvatt til þess að nota
þær. Einhveráhugaverðasti hluti þessara vinnubúða var
markaðsferð, þá fórum við læknanemarnir á markað í
Badagry og tókum viðtöl við nokkrar konur. Með því
reyndum við að kynna okkur lauslega hvernig
heimilishagir þeirra og fjölskyldusaga væri, hvað þær
vissu um getnaðarvarnir og hvort þær notuðu þær. I
stuttu máli sagt voru svörin æði misjöfn en þó vissu
flestar konurnar um fólksfjölgunarvandann. Flestar
þekktu til getnaðarvarna en fæstar notuðu þær. Sumar
notuðu þær ekki af trúarástæðum, aðrar töldu þær vera
skaðlegar en flestar tilgreindu enga sérstaka ástæðu.
(ein sendi karlinn bara til annarrar konu, ósköp enfalt)
Af niðurstöðum þessara hávísindalegu rannsókna má
ljóst vera að mikið verk er fyrir höndum hjá
stjórnvöldum íbaráttuþeirraviðfólksfjölgunina. Voru
þessar vinnubúðir ágætlega skipulagðar og má segja að
þær hafi staðið upp úr öllu öðru á þessu ársþingi. Að
þeim loknum hófst síðan hinn eiginlegi aðalfundur
IFMSA. Hann átti eftir að verða sögulegur. Strax í
upphafi fyrsta fundar varð vart við þá togsteitu sem var
til staðar á milli fulltrúa hinna ýmsu þjóða. Þannig var
rétt búið að setja fyrsta fundinn og Gianni Lolli forseti
hafði tekið að sér fundarstjórn að tillaga kom fram þess
efnis að kjósa nýjan fundarstjóra. Fram að þessu hefur
það verið hefð að forseti IFMS A taki að sér fundarstjóm.
Tillagan var samþykkt og var kosið á milli Gianni og
Carlos frá Katalóníu og var sá síðarnefndi kjörinn.
Greinilegt var að Gianni Lolli átti erfiða ráðstefnu
framundan. Ekki höfum við höfundar þessarar greinar
mikla rey nslu í fundarhöldum og þessi fyrsti fundur fór
að mestu leyti fyrir ofan garð og neðan hjá okkur. En
fljótlega áttuðum við okkur á fundarsköpum og þá fyrst
fórum við að sjáhve fáranlegafundirnirþróuðust. Stutt
lýsing á einum fundi: Fundur settur, nöfn þjóða lesin
upp og merkt við viðstadda. Síðan var tekið fyrir mál skv.
auglýstri dagskrá og þrefað um viðkomandi efni sem í
fæstum tilvikum átti nokkuð skylt við læknisfræði. Loks
þegar menn voru orðnir aðframkomnir af hungri og
þorsta, iðulega án þess að þrefið hefði leitt til nokkurrar
niðurstöðu, tóku yfirleitt við 15-45 mín umræður um það
hversu lengi ætti að fresta fundinum. Svona gekk þetta
má segja fyrstu 3 dagana og þá var lítið búið að ræða um
annað en mistök fráfarandi stjómar. Einungis einn
stjómarmeðlimur var mættur til Nígeríu og var það
forsetinn Gianni Lolli. Aðrir í stjórn með honum voru
Armando Paredes ritari frá E1 Salvador og Fedeico
MarchergjaldkerifráAusturrfki. Armandokomstekki
á fundinn vegna þess að á síðasta ári flúði hann til
Kanada og sótti þar um hæli sem pólitískur flóttamaður.
Ef hann hefði farið til Nígeríu hefði hann stefnt
ríkisborgararétt sínum í Kanada í hættu vegna
einhverra reglugerða þar í landi. Fedeico sagði af sér á
árinu þar sem upp komst að hann hefði misnotað fé
IFMSA. M.a. hafði aðalskrifstofu IFMSA í Vín veriðá
árinu lokað vegna þess að ekki voru til peningar til
rekstrar hennar. Þettaolli því að erfitt reyndistað halda
utan um starfsemi samtakanna. Hvarf ýmissa pappíra
af aðalskrifstofunni, þ. á. m. fundargerða síðasta
aðalfundar, hlaut h vað mesta umræðu á þessum fundum
og sumir vildu meina ða eitthvað væri verið að fela.
Hvort hið dularfulla hvarf var vegna þjófnaðar eða
einfaldlega vegna flutninga komst aldrei á hreint.
Þegar hér var komið sögu og allt stefndi í það að
ráðstefnan færi öll í svona gagnslaus fundarhöld, var
farið að gæta ansi mikillar þreytu hjá fulltrúum margra
þjóða, þ. á. m. okkur íslendingunum. Menn fóru að ræða
sín á milli hversu langt samtökin væru í raun frá sínum
megintakmörkum og í raun það eina sem virkaði væru
stúdentaskiptin. Flestir þeirra sem tóku þátt í þessum
umræðum á bak við tjöldin voru sammála um að því
miður bæru IFMS A þess greinilega merki að þau væru
að vissu leyti orðin fómarlömb stjómmálalegra
umræðna. Tilaðspomaviðþessariþróunogtilað reyna
að koma í veg fyrir að samtökin hreinlega leystust upp
var ákveðið að leggja fram tillögu þess efnis að kjósa
ekki nýja stjórn og vinna að nýrri stjómarskrá sem
myndi verða einfaldari en sú gamla. Tillagan var
samþykkt. í framhaldi af því var kosin nefnd sem
skyldi vinna að nýtti stjórnarskrá og á hún að hittast
tvisvar fyrir næsta ársþing IFMSA og þá skal kjósa um
hana. Markmið nýju stjórnarskrárinnar á einkum að
vera það að gera IFMSA virkari í að fjalla um
læknisfræðileg málefni. Aðalráðstefna samtakanna
mundi þá vera nokkurs konar vinnubúðir þar sem unnið
yrði að fyrirfram ákveðnum þemum, læknanemar
myndu skiptast á skoðunum og hugmyndum og í
framhaldi af því jafnvel vinna að sameiginlegum
verkefnum. Hugmyndin er sú að hafa aðalskrifstofu
samtakanna í einhverju landi og þar mundi starfa
52
LÆKNANEMINN Mws-41. árg.