Læknaneminn - 01.10.1988, Blaðsíða 56

stúdentaskiptin gengur fyrir sig o.s.frv., svona e.k.
“report”. Stúdentaskiptin höfðu yfirleitt gengið mjög
vel nema þá helst í Portúgal en þeir sögðu að flest sem
gat hefði farið úrskeiðis. Þá vareinnig talað um það að
æskilegt væri að þeir sem vildu fara sem skiptinemar
skrifuðu bréf með umsókninni. Þar eiga þeir að segja
svolítið frá sjálfum sér og hvers vegna þeir vilja koma
til viðkomandi landa, svona til að gera þetta dálítið
persónulegra. Vel vartekiðíþettaog varmælsttil þess
að sem flestir tækju þetta upp. Þar næst kynntu
Hollendingarnir ráðstefnuna sem þeir halda 3.-9. mars
á næsta ári. Hún verður haldin í eins konar klaustri í
Suður-Hollandi. Af því sem þeir sögðu og myndunum
sem þeir sýndu að dæma leit þetta mjög vel út og allt
öðruvísi heldur en við höfðum kynnst þarna í Nígeríu!
Hollendingarnir kynntu líka svo kölluð “electives
program” sem þeir eru með. Með þeim bjóða þeir
læknanemum að koma í alls konar rannsóknarvinnu
sem síðan er hægt að fá metna í náminu (það er þó líklega
ekki hægt hér á landi). Stúdentaskiptin eru eitt af því
besta sem fer fram innan þessara samtaka. í þeim taka
flest löndin þátt en aðrir vinnuhópar eða nefndir eru
ýmist ekki starfandi eða takmarkaðir við eitt eða fáein
lönd. Voru menn sammála um að hver svo sem framtíð
IFMS A yrði mættu stúdentaskiptin ekki detta upp fyrir.
Um skipulagningu ráðstefnunnarer margt að athuga.
í Nígeríu ganga hlutirnir ekki mjög hratt fyrir sig.
Þannig vart.d. símasambandslaust í ASCON, ástæðan
fyrir því var sú að fyrir hálfu ári var framið bankarán í
Lagos og klipptu þrjótarnir á símalínur út úr borginni
svo að ekki væri hægt að stöðva þá á flóttanum með
fenginn! Þettasímasambandsleysi olli þvím.a. að alltaf
þurfti að fara til Lagos ef einhverju þurfti að redda og
vegna umferðatafa tók slík ferð oft u.þ.b. 8-10 klst. Öll
dagskráin fór úr böndunum, margt féll út úr henni og
oftastbyrjuðufundirnirlöngueftiráætlaðan tímavegna
þess að svo fáir voru mættir. Mikill tími fór í það að
ferðast milli staða í rútum sem við höfðum oft á
tilfinningunni að væru að syngja sitt síðasta svo ekki sé
meira sagt. Ekki má gleyma matnum, á hann verður
varla minnst ógrátandi. Alltaf var sama vonda bragðið
auk þess sem útlitið var ekki til að bæta matarlystina,
þama blasti oft við anatomia innri líffæra kýrinnar. A
öllu þessu var fólk orðið almennt mjög þreytt í lok
ráðstefnunnar. Síðasti fundurinneinkenndistafþvíog
var ráðstefnunni slitið að kvöldi fimmtudagsins 4. ágúst,
auðvitað klukkutímum á eftir áætlun. Ráðgert hafði verið
að borða kvöld verð í Lagos þetta síðasta kvöld en aðeins
u.þ.b. helmingur ráðstefnugesta náðu í hann í tæka tíð.
Þrátt fyrir allt þetta var yfirleitt góður andi meðal
þátttakenda og menn skemmtu sér hið besta á milli
funda.
Að kvöldi föstudagsins 5.júIf áttum við bókað
flug til London. Menn voru farnir að hafa töluverðar
áhyggjur af því hvernig gengi að komast klakklaust út
úr landinu og fæsta langaði til að dvelja þar lengur en
nauðsynlegt væri. Við vorum í samfloti með þátt-
takendunum frá Portúgal og 5 tímum fyrir brottför
þurftum við að mæta til að tékka okkur inn. Gekk það
ágætlega með aðstoð starfsmanns úr portúgalska
sendiráðinu í Lagos. Þóttumst við þá vera nokkuð
hólpin þar til áfallið kom þegar tilkynnt var að ekkert
yrði af flugi til London þetta kvöldið. Þetta fór þó allt
betur en á horfðist og síðasta sólarhringinn dvöldum við
í góðu atlæti á Sheraton hótelinu í Lagos.
Laugardagskvöldið ð.júlí flugum við loks til London og
vorum við þeirri stund fegnust þegar flugvélin fór í
loftið. Að koma til London var næstum því eins og að
koma heim. Við vorum svo heppin að fá flug strax
daginn eftir heim en vegna tafarinnar í Lagos höfðum
við misst af fluginu til Islands. Þar með var þessari
ævintýralegu ferð okkar lokið. Þetta var að mörgu leyti
gaman, það var gaman að fá tækifæri til að kynnast fólki
frá alls konar löndum og það var ógleymanleg en
misskemmtileg reynsla að kynnast Nígeríu aðeins. En
það var virkilega gott að koma heim á gamla Frón.
54
LÆKNANEMINN %88-41. árg.