Læknaneminn


Læknaneminn - 01.04.1997, Blaðsíða 129

Læknaneminn - 01.04.1997, Blaðsíða 129
The drug-AIDS hypothesis' its kind, the Concorde trial, found no prophylactic value, but instead revealed a 25% higher mortality in AZT recipients than in untreated controls 343. In view of these awkward results Seligmann et al. reached the patronizing conclusion: “The results of Concorde do not encourage the early use of zidovudine [AZT] in symptom-free HlV-infected adults” 160. 8) A study that treated HlV-positive, intravenous drug users from New York with AZT observed: “The rate of CD4 lymphocyte depletion did not appear to slow after the initiation of zidovudine therapy...”. This Ied to the conclusion: “Our data failed to provide evidence for an effect of zidovudine on the depletion of CD4+ lymphocytes, but the direction of the modeling results suggested that zidovudine users in this sample may have experienced more rapid CD4+ cell deple- tion” 87. 9) As of 1994 the American NIAID and the CDC promoted the prevention of maternal HIV transmis- sion with AZT 45, l84,185,344. But the costs of the hypo- thetical triumph of reduced HIV transmission in terms of birth defects and abortions were omitted from the reports of the original trial ls4’185,344-M7. However a study from outside the US reported 8 spontaneous abortions, 8 therapeutic abortions and 8 serious birth defects, including holes in the chest, abnormal indentations at the base of the spine, misplaced ears, triangular faces, heart defects, extra digits and albinism among the babies born to 104 AZT-treated women. But these bewildering results were interpreted as just “not prov- ing safety, thus lending tenuous support to the use of this drug” 20°. Indeed, “spontaneous” or therapeutic abortion as a result of AZT was not an unforseeable accident. A review in The Lancet on “non-surgical abortion” docu- rnents that chemotherapeutic drugs, like methotrexate, have been used to abort normal and ectopic pregnan- cies since 1952 188. The article concedes early “con- cerns over teratogenicity”, but concludes: “used cor- rectly, the method could bring great benefits” 18S. 10) In 1996, the American National Institute of Child Health and Human Development reported the consequences of AIDS prophylaxis with AZT for HIV- positive babies: “In contrast with anecdotal clinical observations and other studies indicating that zidovu- dine favorably influences weight-growth rates, our analysis suggests the opposite. Because our analysis of zidovudine effect on standardized growth outcomes was based on limited numbers of patients (no more than 10 at any one visit with prior zidovudine use) and because we could not control for stage of HIV disease in the study design, the result indicating no effect or a negative effect of zidovudine on growth should be interpreted with caution. Presumably, zidovudine use is confounded by progression of HIV disease. The observation that standardized LAZs [Iength for age scores] were lower after the start of zidovudine therapy than before may suggest merely that sicker infants received zidovudine. However, our fmdings suggest that the widely held view that antiretroviral treatment improves growth in children with HIV disease needs further study” 205. Thus AZT toxicity was shifted to HIV. But if the lower health standards of AZT-treated babies were due to prior “HIV disease”, it would have been necessary to conclude that AZT failed to reverse or even maintain the “HIV disease” of these babies. But that possibility was not mentioned nor apparently even considered by the AZT-doctors. Moreover, the likelihood that AZT was the cause of the babies’ dis- eases was obscured by averaging the diseases of AZT- treated with those of untreated HlV-positive babies (see 7.7.). 11) The disquieting observation that AZT increases the annual lymphoma risk of HlV-positives 50-fold, from 0.3 to 14.5%, per year was resolved by the NCI director, Samuel Broder and his collaborators, by claiming a victory for AZT: “Therefore, patients with profound immunodeficiency are living longer [on AZT], theoretically allowing more time for the devel- opment of non-Hodgkin lymphoma or other malig- nancies” 19S. Conclusions. The extent of the evasions, obfusca- tions, and outright censorship of the abundant drug- AIDS connections suggests that AIDS researchers must at least suspect that recreational drugs and AZT cause AIDS. Considering that most AIDS researchers have graduated from university with at least some apprecia- tion of the central importance of DNA synthesis, somewhere in the Richard Feyman-recesses of their minds they must be aware of the high toxicity of DNA chain-terminators. Even if they did not understand that life depends on continued DNA synthesis, the complete failure of drugs like AZT to cure or prevent AIDS should have inspired concern. LÆKIMANEMINN 127 1. tbl. 1997, 50. árg.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140

x

Læknaneminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknaneminn
https://timarit.is/publication/1885

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.