Læknaneminn - 01.04.2005, Blaðsíða 90

Verkefni 3. árs læknanema
stigi III 4% og stigi IV 4%. Algengasta meingerð (78%) var rása-
krabbamein (e. ductal) en 9% höfðu bleðlakrabbamein (e.
lobular). Estrogenviðtakar fundust í 65% æxla. Skurðaðgerð var
í 65% tilfella brjóstnám og í 31 % tilfella af brjóstþyrmandi toga.
Hlutfall brjóstnámsaðgerða jókst með aldri sjúklinga og stærð
æxlis. Staðsetning æxla hafði ekki áhrif á val á skurðmeðferð
nema ef um miðlæg æxli var að ræða. í 19% tilfella þurfti tvær
eða fleiri skurðaðgerðir. Konur sem greindust við kembileit höfðu
minni æxli (T1= 77%), sjaldnar eitlameinvörp (21%) og voru
þ.a.l. á lægra stigi (65% stig I) en konur sem greindust á annan
hátt. Hjá þeim var einnig oftar beitt brjóstþyrmandi skurðaðgerð
(48%). Sjúkdómssértæk 5 ára lifun fyrir allt þýðið var 84% og var
sterklega háð sjúkdómsstigi við greiningu, eða frá 95% fyrir stig
I til 30% fyrir stig IV.
Ályktun: Stærð æxla, tíðni eitlameinvarpa og klínískt stig þessa
rannóknarþýðis var sambærilegt við sömu breytur hjá konum í
Danmörku og Svíþjóð á svæðum þar sem kembileit er í boði.
Hlutfall brjóstnámsaðgerða var þó ívið hærra hér en á þeim
svæðum og hærra en ver hér á landi á árunum 1990 til 1994.
Enduraðgerðir voru einnig algengar. Lífshorfur íslenskra kvenna
voru sambærilegar við horfur kvenna í Danmörku og Svíþjóð á
þeim svæðum þar sem lifun var best.
Lykilorð: Brjóstakrabbamein, stigun, meðferð, lifun.
Radiographic evaluation of bony defects in
traumatic anterior shoulder instability
Eva Albrechtsen', Flemming Nissen2, Michael Krogsgaard2, Jens
Kellberg Nieisen2
’The Medical Faculty at the Uníversity of lceland, n'he Bispebjerg University
Hospital in Copenhagen
Introduction: The standard operative procedure for recurrent
dislocation after traumatic dislocation of the shoulder is the
Bankart operation, in which the labrum and glenohumeral liga-
ments are reattached to the glenoid margin. This procedure can
be performed arthroscopically. However, occasionally an avul-
sion fracture of the antero-inferior glenoid is present: bony
Bankart lesion. If the bone defect is large, the soft tissue repair
is not sufficient to prevent redislocation and it may be necessary
to rebuild the glenoid cavity with an open procedure, in which a
piece of bone, e.g. from the iliac crest is transplanted to the gle-
noid. There is no standard radiographic procedure to establish
the amount of bone loss, and thereby to identify the patients
who need bone transplantation.
The aim of this study is to estimate how accurate conven-
tional radiography and magnetic resonance imaging are in eval-
uating the diagnosis of a bony Bankart lesion. Also an attempt
was made to assess the size of the bony fragment when pres-
ent
Material and Methods: Radiographs and operative descrip-
tions of 105 patients with anterior shoulder instability were
viewed in a blinded form by two specialists: A radiologist and a
surgeon, respectively. If a bony defect was detected on the
radiographic images its size was measured and compared with
operative findings. A radiologist specializing in MRI viewed the
patients who had had a MRI separately.
Results: Overall operative findings revealed a bony Bankart
lesion in 36,2% of subjects seen with radiographic images. The
sensitivity of radiographic imaging was 52,6% and the specifici-
ty 82,1%, the positive predictive value 62,5% and the negative
predictive value 75,3%.
Quantitative evaluation of the bony avulsion showed no rela-
tionship between the findings on radiographs and during oper-
ation.
A bony Bankart lesion was found operatively, in 47,7% of sub-
jects evaluated with MRI. The sensitivity of the MRI examination
was 22,2% and the specificity 80,0%, the positive predictive
value 50,0 % and the negative predictive value was 53,3%.
Conclusion: The results of this study indicate that convention-
al radiographic images and MRI are poor diagnostic tools for
the detection and measuring bony avulsions on the glenoid.
Key words: Shoulder - Anterior instability - Bony Bankart
lesion - Radiography - Magnetic Resonance Imaging
Heima- og frítímaslys barna á aldrinum 0-4ra
ára árið 2003
Erik Brynjar Schweitz Eriksson1, Sigurður Guðmundsson2, Hildur Sigur-
björnsdóttir2, Sigríður Haraldsdóttir2, Brynjólfur Mogensen'3'
'Læknadeíld Háskóla íslands, "Landlæknisembætti, 3Slysa- og bráðamóttaka LSH.
Bakgrunnur: Lengi hefur verið talið að barnaslys séu mun
algengari á íslandi en meðal annarra Norðurlanda. Forvarnar-
starf hefur verið gott og er það að mestu að þakka starfi Árvekni
og Slysavarnafélagi íslands. Til að efla forvarnarstarfið gegn
barnaslysum á íslandi enn frekar er þörf á ítarlegri rannsóknum
á aðstæðum og orsökum þeirra. Mikill meirihluti barnaslysa telst
til heima- og frítímaslysa, sérstaklega meðal barna á aldrinum 0-
4ra ára. Þær rannsóknarspurningar sem lagt var upp með voru;
hvar og hvernig eru íslensk börn að slasa sig, hvernig eru slys
íslenskra barna í samanburði við slys barna á öðrum Norður-
löndum, hver er þróunin í slysum barna á íslandi? Jafnframt var
litið að þetta sem gott tækifæri til að reyna á Slysaskrá íslands
sem rannsóknartæki.
Efniviður og aðferðir: Leitað var í Slysaskrá íslands að
atburðum (slysum) sem uppfylltu öll eftirfarandi skilyrði: áttu sér
stað á árinu 2003, aldur slysaþolenda á bilinu 0 til og með 4ra
ára, flokkað sem heima- og frítímaslys, skráð af Slysa- og
bráðadeild LSH. Útkoman var 1403 barnaslys. Fengin voru ítar-
legri gögn úr NOMESCO skráningarkerfi Slysa- og bráðamót-
töku LSH um þessi slys. Sambærilegar upplýsingar fengust úr
gagnasöfnum í Svíþjóð og í Danmörku. Unnið var úr þeim á
88
LÆKNANEMINN
2005