Bænavikan - 07.12.1940, Page 5

mundir halda bo'ðorð hans eða ekki -" 5"Mós,8,2-
ísraelsmenn gleymdu 'þessari -viðvörun. yé’raldlegir
hlutir urðu þýðingarmeiri í þeirra augum, heldur en and-
leg verðmæti. Veraldlegur heiður, veraldlegar stöður,
peningaelska, þægindi lífsins, samfélag við hinar heiðnu
þjóðir umhverfis þó, át og drykkja og skemmtanir og gleð-
skapur fyllti hjörtu þeirra svo mjög, að þeir gleymdu
alveg Guði, "Júda og ísrael voru fjölmennir, sem sandur
á sjávarströnd; þeir átu og drukku og voru glaðir^"
Þeir gleymdu veginum, sem Guð hafði leitt þá á, gleymdu
uppsprettu blessunarinnar, og afleiðingin varð sú, að
þeir sneru baki við Drottni, en tóku ,að. tilbiðja heiðih
skurðgoðo ’ • '
Öryggi vort„ Svipuð aðvörun var okkurgefin, krá sendi-
boða Drottins komuþessi einlægu orð: "Þeg-
ar vio athugum okkar liðnu sögu og höfum gengið skref af
slcrefi, þangað sem við stöndum nú, get eg Sagt: Lofið
Drottin! Þegar eg sé, hvað Guð hefur gert mikið, fyllist
eg aödáunar, og trausti á Eristi,. sem leiðtögáo Við höf-
um ekkert áð óttast viðvíkjandi' framtíðinni, nema ef við
gleymum veginum, sem Guð hefur leitt okkur á, og ef við
gleymum viðvörunum hans í okkar liðnu sögu." E.GnWi,
Muhum við gleyma veginum, sem Guð héfur leitt Aðvent-
ista-söfnuðinn á - vegi einlægrar trúar, vegi helgunar-
innar, vegi auðmjúkrar guðhræðslu, vegi fórnanna og að-
skilnaðár frá heiminum? Andi spádómsins ætti að hjálpa
okkur til að muna. '&að er gleðilegt, að við vitum, að
það er mikill fjöldi manna - við skulum vona, að það sé
meiri hlutinn - sem glevmir ekki kærleika Guðs, Guð
þekkir allar þær þúsundir manna, hvar sem er í heiminum,
sem ekki hafa beygt kné sín fyrir Baal, og ekki vikið af
vegi Drottins„
En því er ver, bað eru margir, sem gleyma- Þeir hafa
snúið baki við Kanaan og líta aftur til Egiptalands- H
Hva&xgE±Hmyvi&xséfexafxþ®SEH? Á hverju getum við séð þetta?
Við sjá\im á peningagræðgi þeirra, hegðun þeirrá og lát-
bragði, fötum þeirra ogfæði, é veraldlegu sambandi þeirra,
á leit þeirra eftir jarðneskri gleði, á þeirra eigin-
gjörnu bænurn, á fjarveru þeirra frá húsi Guðs og á van-
helgun þeirra é hvíldardeginum, að veraldleg gæoi og þæg-