Bænavikan - 07.12.1940, Qupperneq 48

- 46 -
og nauðsynlegt er« Eg sá að Guði mislíkaði eiginþirnin hjá
þeim, sem segjast, sem segjast vera fólk hans, og sem Jesús
gaf sitt blóð fyrir, Serhver, sem elur hjá sér eigingirni
og ágirnd, mun falla frá á leiðinni, Eins og júdas, sem seldi
meistara sinn, munu þeir selja þær grundvallarreglur og það
göfuga takmark, fyrir örlítil gæði þessa heims. lllir slík-
ir munu verða hristir út frá söfnuði Guðs. Og þeir.sem vilja
erfa himininn, verða .af öllum mætti að halda sér að þe.im regl-
um, sem leiða til eil'ífs lífs. í stað þess að fölna í eigin-
girni ættum við að ná framför\m í göfuglyndi. Öll tækifæri
ættum við að nota, sem bjóðast okkur, til þess að gera öðrum
gott, og þannig æfa okkur í því sem má verða til þess, er
guðlegt er. Mér var sýnt, að Jesús er hin fullkomna fyrirmynd.
LÍf hans var óeigingjarnt o'g auglýsti stöðugt fórnfýsi og
óeigingirni," EG’vY
Starf Aðventboðskaparins var byrjað með fórnfýsi og af
heilshugar einstakling\xm, og við trúum því, að það muni enda
á sama hátt, Þetta þurfum við að hafa í huga og stefna ekki
lægra nú en áður. Kærleikur Krists verður að fá að brenna
alla eigingirni og ágirnd úr hjörtum okkar, Stjórnleysisæði
er að taka heiminn heljartökvmi, og menn gera sætt ítrasta til
að koma fjármunum sínum á heilbrigðan grundvöll- En ekki minn
áhugi þarf að koma í ljós þá okkur, sem trúum því, að koma
Kritsts sé alveg fyrir dyrum. Guð vill að við séum trú í því
að ggalda tíund og gjafir- En þar með uppfyllum við ekki
allar okkar kristilegu skyldur. Það er ekki síður skylda
þeirra, sem með peningamálin fara, að þeir noti fjármunina
réttilega og Guði þóknanlega, Bölvun Guðs er yfir þeim, sem
svíkja starfið í þessmn sökum, og vanrækja að gera skyldu sína
(sjá Jer.48,10) Við þurf'um að vera nékvæm með peninga þá,
sem kristniboðið hefur milli handa, og ekki einn einasti eyrir
á að fara til þess, sem enga þýðingu hefur."EGW
Hvernig við eigum að verja Sem söfnuður hafa Aðventistar
f jármunum okkar.__________ gert mikið til að styrkja starf
Guðs á jörðinni, bæði heima og
úti um heiminn. Kærleiki og sjálfsafneitun voru máttarstoðir
boðskaparins, er hann hóf göngu sína. En þó hafa ekki allir
gert það, sem þeim bar, mikið hefði verið hægt að gera, ef
allir hefðu gert skyldu sína, Og skyldi ekki vera kominn sá
tími, að við ættum að leggja jafnvel meira að okkur en í