Úrval - 01.10.1967, Blaðsíða 25

SLÖNGUBIT
23
til Floridafylkis og þaðan eftir
endilangri strandlengju Mexíkó-
flóans allt til Texasfylkis, einnig
norður á bóginn frá Louisianafylki
á breiðu svæði upp Mississippidal-
inn allt norður í suðurhluta Illinois-
fylkis. Hann er leðjubrúnn eða næst-
um svartur á lit, breiður og bústinn
og nær fimm feta lengd. Hann er
nógu stór til þess að geta bitið illa
og gengur næst demantahryggslöng-
unni, hvað hættuleg bit snertir. Það
gerir mönnum enn erfiðara fyrir að
varast hann, að hann líkist hættu-
lausum vatnasnákum, sem eru einn-
ig á þessum slóðum. Því er það eina
örugga reglan á þeim slóðum, þar
sem baðmullarmunnurinn heldur
sig, að halda sér í hæfilegri fjar-
lægð frá öllum slöngum, sem maður
verður var við í vatni eða nálægt
því.
Koparhausinn er líka hættuleg
slanga, sem á víða heima og er
dreifð allt frá Nýja Englandsfylkj-
unum vestur til Kansasfylkis og frá
Georgíufylki vestur til Texasfylkis.
í Norðurríkjunum kýs hann sér
helzt grýttar, skógivaxnar hlíðar og
grjótgarða og veggi, en í Suðurríkj-
unum kann hann prýðilega við sig í
fenjum. Hann verður allt að því 3
fet á lengd, þegar hann er fullvax-
inn, og getur líka veitt banvæn bit.
Skellinaðran, vatnasnákurinn og
koparhausinn eru holueiturslöngur,
og er auðvelt að þekkja þær úr, ef
maður kemst nógu nálægt þeim.
Þær þekkjast af djúpri holu sitt
hvorum megin á hausnum á milli
auga og nasar. Kórallasnákurinn er
skyldur cobraslöngunni og öðrum
banvænum slöngum Asíu, Afríku
og Ástralíu, það er auðvelt að
þekkja hann af hinum hárauða,
svarta og gula lit hans. Hann á
heima í Suðurríkjunum, allt frá
Norður-Karólínufylki suður að
Mexíkóflóa og þaðan vestur í Tex-
asfylki. Hann er lítill (20—30 þuml-
ungar á lengd) og gerir mikið að
því að grafa sig í jörð. Hann dvel-
ur lengi niðri í mold eða undir dauð-
um trjábolum og gerir ekki mikið
af því að bíta. Aðeins 1 af hverjum
100 slöngubitum er af hans völdum.
Eiturtennur fullvaxins kóralsnáks
eru minna en fjórðungur úr þuml-
ungi að lengd, en eiturtennur stórr-
ar skellinöðru eru næstum því heill
þumlungur að lengd. Þar af leið-
andi er bit kórallasnáks grunnt og
hann spýtir mjög litlum eitur-
skammti. En eitrið er margfalt eitr-
aðra en eitur holueiturslanganna.
140 milligrömm af eitri úr demanta-
hryggslöngu úr Vesturríkjunum er
banvænn skammtur fyrir mann, en
aðeins 5 milligrömm af eitri kóralla-
snáks geta reynzt banvæn, þar eð
eitrið lamar þindina.
Ýmsar varúðarráðstafanir, þar á
meðal slönguheld stígvél, munu
draga úr áhættunni. En öruggasta
aðferðin til þess að forðast slöngu-
bit er að sýna fyllstu varkárni og
hafa alltaf vakandi auga með mögu-
legri hættu. Minnizt þess, að eitr-
aðar slöngur veiða venjulega að
næturlagi og þegar þær bíta geta
þær þeytt sér áfram vegalengd, sem
nemur einum þriðja af líkamslengd
þeirra. Þær hreyfa sig með slíkum
leiturhraða, þegar þær bita, að það
er líkt og losað hafi verið um takið
á sveigðum stálgormi. Þið skuluð