Úrval - 01.01.1971, Síða 20

18
TJRVAL
Tarquinia er talið að séu á milli 20
og 30.000 grafir. Ef einhver bænd-
anna er svo heppinn að finna eina
gröf, fær hann miklu meira fé fyr-
ir nokkra hluti úr henni en hann
fær fyrir að strita á jörð sinni í
heiit ár. Lögreglan hefur aðeins
hendur í hári mjög fárra grafara,
og enn færri eru sóttir til saka.
Refsingin er aðeins lítil fjársekt
eða nokkurra daga fangelsi.
Það er oft hreinn barnaleikur að
finna grafirnar, þar sem sumar
þeirra eru aðeins tvö eða þrjú fet
undir yfirborði jarðarinnar. Fólk
reikar um svæðin þar sem líklegt
er að finna megi grafir, undir því
yfirskyni, að það sé á skemmti-
göngu, veiðum eða ferðalagi. Venju-
lega hafa menn með sér langa og
granna stálstafi, sem reknir eru
niður í jörðina til að finna graf-
irnar. Sumir njósna hvar fornleifa-
fræðingar ríkisins eru að grafa að
degi til, en fara svo á sömu staði
á nóttunni. „Það er mikið að gera
hér,“ sagði maður einn og glotti.
„Ríkið grefur að degi til, en við á
nóttunni."
Þegar ræningjarnir finna gröf,
grafa þeir mjóa holu ofan í hana,
svo að grannur maður komist nið-
ur til að kanna andrúmsloftið í
gröfinni með kertaloga. Ef slokkn-
ar á loganum, verða þeir að bíða
eftir, að ferskt loft streymi inn í
gröfina. Ef grafirnar eru stórar,
þannig að langan tíma tekur að
tæma þær, setja þeir glugga á hol-
una og síðan trjágreinar fyrir
gluggann, svo að hún finnst ekki.
Síðan vinna þeir í einni lotu, þang-
að til gröfin er tæmd.
Einn þjófaflokkurinn hafði alltaf
með sér unga, fallega stúlku. Ef
varðmaður eða lögreg'luþjónn nálg-
aðist gröfina, þar sem ræningjarn-
ir voru, tók hún og einn þjófanna
að faðmast og kyssast af miklum
ástríðuhita. Og eins og sönnum
Itala sæmir, þá læddust hinir
óboðnu gestir hljóðlega á braut.
Verðirnir eru bæði fáir og illa
launaðir. Einn ræningjanna sagði
brosandi: „Við borgum verðinum
5000 lírur og þá missir hann skyndi-
lega bæði sjón og heyrn. Fyrir
10.000 lírur hjálpar hann okkur við
uppgröftinn.“
En þó erfitt sé að hafa gætur á
gröfunum, er enn meiri vandkvæð-
um háð að gæta stranda og land-
grunns. Strendur allra landanna
við Miðjarðarhaf eru þaktar göml-
um skipsflökum, sem auðvelt er
fyrir kafara að ná verðmætum
hlutum úr. Nálægt Majorca hafa
til dæmis fundizt 170 skipsflök og
öll nema tvö þeirra hafa verið rænd
af köfurum.
Fornleifafræðingar tárfella vafa-
laust yfir öllum þessum stuldi, en
almenningur lætur sér fátt um
finnast.
Flestir grafaræningjanna selja
hluti sína nokkrum vel skipulögð-
um hringum, sem aðallega er
stjórnað af Svisslendingum og
Bandaríkjamönnum. Þessir hringar
starfa eins og vel rekin fyrirtæki,
greiða gott verð fyrir munina,
stundum jafnvel fyrirfram og láta
aldrei uppi, hvar þeir eru keyptir.
Hringarnir smygla síðan munun-
um eftir leiðum, sem erfitt er að
rekja, frá Ítalíu, Grikklandi eða