Úrval - 01.01.1971, Side 24
22
ÚRVAL
Viltu auka ordaforda f þinn ?
Hér á eftir fara 20 orð og orðasarnbönd með réttri og rangri merkingu.
Prófaðu kunnáttu .þina í íslenzkri tungu og auk þú við orðaforða þinn með
þvi að finna rétta merkingu. Gæt þess, að stundum getur verið um fleiri
en eina rétta meringu að ræða.
1. meinbugur: ágalli, kostur, sjúkdómur, hindrun, kröpp beygja, öfund, ill-
girni, yfirgangur.
2. snóp: sníkjur, léleg beit, slæpingsháttur, íhlaupavinna, slór, ávítur, þorp-
araskapur, smán.
3. að rakka: að gelta, að væta, að siga, að laga, að færa úr lagi, að níða
í orðum, að losna.
4. að sneglast við e-ð: að rembast við e-ð, að hangsa við e-ð, að gefast upp
við e-ð, að flýta sér að e-u, að ljúka e-u, að efast um e-ð, að streitast
gegn e-u.
5. tvíráður: óákveðinn, undirförull, sem skilja má á fleiri en einn veg,
grófur, vafasamur, með tveimur árum, ráðagóður, hikandi.
6. rakni: hundur, bleyta, nið, möskvi I neti, los, vindingur, maður.
7. skati: höfðingi, fiskur, gjald, morgunverður, nirfill, örlátur rnaður, fugl,
vesalmenni.
8. hyskni: illþýði, sviksemi, fjölskylda, iðni, leti, minni, gleymska, hollusta.
9. fordæðuskapur: ofsi, illgirni, galdrar til meins, grimmd, hégómagirni,
lauslæti, sóðaskapur, frekja.
10 keyta: deila, hiti, gleði, ílát, fen, áhald, staðið ‘hland.
11. raup: sjálfshól, lítillæti, sorg, op, skrum, þraut, öldrykkja.
12. að trafna: að úidna, að hindra. að þrifast, að flosna, að draga á langinn,
að sparka, að óhreinka.
13. snerra: hörð orrusta, vaskleiki, hurðarloka, flýtir, ákafur bardagi, kvalir,
kvenvargur, arða.
14. að trássast: að gerast áleitinn, að gleymast, að þrjóskast, að vanrækja,
að ryðjast áfram, að slitna, að þrána.
15. að örkumla: að missa alla von, að betla, að missa aleiguna, að deyja,
að staulast, að iimlesta, að fuilvissa.
16. hlummur: árbiað, keipur, handfang á ár, ihæll, stirðbusi, dynkur, hnull-
ungur.
17. að skjöplast: að skjátlast, að rífast, að lagast, að staulast, að færa. úr
lagi, að flækjast, að slóra.
18. hvappur: dalverpi, flýtir, hæð, ‘hópur, lægð, viðskotaillur, feitlaginn, húð.
19. kvol: óhreinkun, þjáning, skylda, dalverpi, handfjötlun, orðrómur, grátur,
óskýrt tal.
20. það er skorkur í honum: hann er duglegur, hann er ósvífinn, hann er
montinn, hann er með ólund, hann er matlystugur eftir lang\?arandi sult,
hann hrýtur, hann er latur.