Úrval - 01.01.1971, Síða 55

HINAR SKELFILEGU NÁTTÚRUHAMFARIR .. ■
53
allt kyrrlátt í hinni 400 ára gömlu
borg Huarás, suðurhliðinu að
Callejón de Huaylas, fögrum dal,
með bröttum fjallahlíðum á báða
bóga. Dalur þessi er í næstum
tveggja mílna hæð yfir sjávarmáli
og er kallaður „Sviss í Perú“. Þetta
leit út fyrir að verða ósköp ánægju-
legur sunnudagur. Klukkan 3.24
síðdegis þennan fagra sunnudag var
allt troðfullt af gestum á Hotel
Monterrey, fjórum mílum fyrir ut-
an Huarás. Það var fólk í sumar-
leyfi, sem hafði farið þangað til
þess að njóta hins þurra, tæra lofts
þar. Nicole Krzyzanowski, hin lag-
lega kona hótelstjórans, sat mak-
indalega í setusal gistihússins
ásamt manni sínum og 9 mánaða
gömlum syni, þegar hún fann til
jarðhræringar. En slíkt er mjög al-
gengt í Callejóndal. Venjulega
standa slíkar hræringar aðeins vfir
í nokkrar sekúndur og hafa engin
alvarlegri áhrif en þau, að það
verður sem snöggvast hlé á sam-
ræðum manna.
En þessi jarðhræring hélt áfram.
Hún magnaðist með hverri sekúnd-
unni sem leið. Þrumuhljóð fyllti
loftið, eins og hraðlest þyti rétt
fram hjá gistihúsinu. Stórar flög-
ur af múrhúðuninni féllu af múr-
steinsveggjunum, og reykháfur
hrundi. Gestirnir tóku að þjóta æp-
andi út úr riðandi húsinu og út á
garðflötina.
Krzyzanowskihjónin hlupu líka
út og stóðu þarna kyrr á grasflöt-
inni og héldu hvort utan um ann-
að. Þau riðuðu á fótunum og héldu
í varúðarskyni utan um barnið á
milli sín. Þeim tókst rétt með
naumindum að halda jafnvæginu,
er jörðin gekk í bylgjum undir
þeim, lyftist og hneig á víxl. Það
mynduðust sprungur allt í kringum
þau, og vatn tók að seytla upp úr
jörðinni. Það kraumaði ofboðslega
í heitu hverunum, sem eru þarna
nálægt gistihúsinu, og vatnið í þeim
var nú ekki lengur tært, heldur
rautt. Við munum cleyja, hugsaði
frú Krzyzanowski, og hún fann, að
alger skelfing gerði hana alveg
magnlausa. Það var líkt og hún
hefði fengið krampa af ótta.
Hið ofboðslega æði jarðskjálftans
stóð yfir í næstum heila mínútu, en
það virtist vera heil eilífð. Fólkið,
sem hnipraði sig saman í hópum
fyrir utan gistihúsið, starði í aust-
urátt, í áttina til hins snæviþakta
tinds Cordillera Blanca, og minnt-
ist þess, að árið 1941 höfðu tvö
fjallavötn rofið sína náttúrlegu um-
gerð og sent æðandi vatnsflóð, á
hæð við þriggja hæða hús, niður
yfir Huarás. Þá höfðu næstum 6000
manns týnt lífinu. Mundi slíkt end-
urtaka sig?
Hin náttúrlega umgerð fjalla-
vatnanna haggaðist ekki að ráði í
þetta skipti, svo að það kom ekki
neitt flóð. En þegar frú Krzyzan-
owski leit í áttina til borgarinnar
Huarás, sá hún ógnvekjandi, dökkt
ský rísa til himins yfir henni, en í
borg þessari bjuggu 50.000 manns.
Luis Felipe Caro hafði sagt af
sér borgarstjórastarfinu í Huarás
fyrir þrem dögum, svo að hann gæti
gefið sig betur að starfi sínu sem
námuverkfræðingur. Þegar jarð-
skjálftinn hófst, var hann að fá sér