Úrval - 01.01.1971, Qupperneq 71

69
„Það er ekki hægt að umgangast
Clive, án þess að fyllast hrifningu. Eins
og flestir mongólar er hann
góðhjartaður, einlægur og lífsglaður
Þar er alltaf sólskín
*
*
*
*
*
*
*
*
*****
C
***** live Halliwell er níu
ára gamall og hefur
hugrænan þroska fjög-
urra ára barns. Hann
er það sem stundum
er kallað „mongóli",
sem sé vangefinn, en þó ekki á
lægsta stigi fávita. Hann getur tal-
að svolítið, borðað nokkurn veginn
hjálparlaust og hefur sæmilega
stjórn á hreyfingum sínum þegar
hann er ekki í geðshræringu, en
hann getur aldrei öðlazt vit venju-
legs manns og mun ávallt þurfa á
vernd samfélagsins að halda.
ÓSPILLTUR TIL ÆVILOKA
„Þið vitið náttúrlega, að barnið
er fáviti,“ sagði læknirinn við for-
eldra hans meðan Clive var í
vöggu. Ef til vill var þetta önnum
kafinn maður, yfir sig þreyttur eða
hann ímyndaði sér, að betra væri
að láta fólkið ekki þjást af nagandi
óvissu. Til allrar hamingju voru
þau óvenjulega sterkar og stilltar
manneskjur, pabbi og mamma Cli-
ves litla. Hvorugt þeirra fékk
taugaáfall við þessi alvarlegu tíð-
indi, heldur hugsuðu þau mest um
að kynna sér hvernig heppilegast
væri að ala upp vangefið barn.
Þau lásu bækur og töluðu við
sérfræðinga. Oft getur það eyði-
lagt gott hjónaband þegar vangef-
ið barn bætist í fjölskylduna. Erf-
iðleikunum fylgir mikil streita und-
ir niðri, og jafnvel skynsamt og
jafnvægt fólk er stundum að ör-
vilnun komið. Sárasta hugsunin er
venjulega hvað verði um barnið ef
foreldrarnir deyi frá því.
Halliwell hjónin voru nógu hygg-
in til að kynna sér málið frá öllum
hliðum, notfæra þá hjálp, sem þjóð-
félagið bauð fram, en búast aldrei
við of miklu. Þau vildu ekki láta
Clive á hæli, og þau töluðu saman
um alla erfiðleika og urðu þannig
- Alþýðublaðið -