Úrval - 01.01.1971, Blaðsíða 83
í\i
ÞÉÍR KUNNA AÐ TELJA UPP AÐ TÍU
fæddu. Þótt þeir bæru að vísu mjög
takmarkaða virðingu fyrir lyfjum
hans og starfsaðferðum, urðu nokkr-
ir til þess að hjálpa honum dag og
dag, þar á meðal fáeinir Oyanar.
Þeir féllust að lokum á að sýna
okkur stærsta þorpið sitt, sem hét
Yartamale eftir höfðingia 'þess.
Yanamale þýðir (í lauslegri þýð-
ingu): Sólarkóngurinn.
Það er erfitt að trúa því, að Itany
sé á. Hún minnir mann á köflum
miklu fremur á stöð.uvatn. Hún er
meir en þúsund metra breið og í
henni er urmull af eyjum. En svo
þungur er straumurinn milli eyj-
anna, að við urðum hvað eftir ann-
að að vaða og ýta eintrjáningnum á
undan okkur. Þegar ofar dró, varð
fljótið allt í einu lygnt eins og poll-
ur, furðulegt fen, sem varð eins og
partur af hinum dimma, hltóða
skógi. Maður reri á milli ferlegra
trjáa og geysistórra blómarunna.
Oft varð þessi flækja svo mikil, að
við urðum að bera eintrjáninginn.
Eftir tveggja daga ferð, komum
við að Itany flúðunum, og yfir þær
vorum við í sex tíma að berjagt. Upp
úr hádegi næsta dag komum við allt
í einu í friðsælt og lygnt lón. Græn-
ar hlíðar gnæfðu til beggja handa.
Efst í annarri stóð þorpið. Fyrir
framan það biðu íbúarnir í hnapp í
kringum höfðingja sinn. Þótt enginn
geti hafa sagt þeim frá hinni vænt-
anlegu heimsókn, var engu líkara en
þeir væru búnir að bíða þarna
klukkustundum saman. Hundarnir
geltu og ærsluðust, en fjaðurskrfjút
fólkið stóð grafkyrrt og þögult.
Enginn gekk til móts við okkur.
Þegar við loks stóðum andspænis
fólkinu, furðuðum við okkur á tign
þess og líkamsfegurð. Enn sagði
enginn neitt. Loks ávarpaði einn
fylgdarmanna okkar höfðingjann-og
tjáði honum, að við kæmum í frið-
samlegum tilgangi og óskuðum eft-
ir að fá að kynnast gestrisni hans.