Úrval - 01.01.1971, Qupperneq 107

MORÐ í MISSISSIPPI
105
2000 og að hún var enn að vaxa.
Hvítu riddararnir urðu sífellt
taugaóstyrkari, eftir því sem hinar
miskunnarlausu yfirheyrslur dróg-
ust á langinn. Að dómi Ku Klux
Klansamtakanna var það „landráð“
að skýra Alríkisrannsóknarlögregl-
unni frá nafni annars meðlims, og
skyldi refsað fyrir slíkt með dauða-
dómi. En samt hafði rannsóknar-
lögreglumönnunum tekizt að kom-
ast að nöfnum félaga, svo að hundr-
uðum skipti. Einhver hlaut að hafa
leyst frá skjóðunni.
Sú skoðun hafði við rök að styðj-
ast. í júlímánuði læddist náungi
einn svo lítið bar á inn í hótelher-
bergi Josephs Sullivans í Meridian.
Hann kom þangað hvað eftir ann-
að eins og skuggi. Alríkisrannsókn-
arlögreglan gaf aldrei upp nafn
manns þessa, heldur vísaði alltaf
til hans sem herra X. f fyrstu tal-
aði hann óljóst um Hvítu riddar-
ana og gaf ekki neinar veigamikl-
ar upplýsingar. En eftir því sem
heimsóknum hans fjölgaði, varð
það sífellt ijósara, að hann vissi
miklu meira um horfnu þremenn-
ingana en hann vildi láta uppi.
Sullivan var þolinmóður maður.
Hann lagði ekki hart að gesti sín-
um. Hann beið bara þess augna-
bliks, er herra X yrði reiðubúinn
til að skýra frá öllu því, er hann
vissi.
GRAFARARNIR
Og það augnablik kom þ. 31.
júlí. Og þá loks var svipt burt
þeirri leyndardómsfullu hulu, sem
hvíldi yfir afdrifum þeirra Sch-
werners, Goodmans og Chaneys.
Herra X skýrði Sullivan frá því,
að ungu mennirnir þrír hefðu ver-
ið skotnir af Klanfélögum eftir æð-
isgenginn eltingarleik um nóttina.
Hann sagðist vita það sjálfur, að
lík þeirra væru grafin í stíflugarði
uppistöðulóns á sveitabæ einum um
6 mílum fyrir suðvestan Philadel-
phiu.
„Hver á jörðina?“ spurði Sulli-
van.
„Olen Burrage," svaraði maður-
inn. En meira vildi hann ekki segja.
Um kvöldið sagði Sullivan sjö
rannsóknarlögreglumönnum að
vera tilbúnir klukkan 5 næsta
morgun og væri ferðinni heitið upp
í sveit. Hann sagði einnig, að þeir
mættu búast við því að þurfa að
„grafa talsvert“. Skömmu eftir
dögun hélt þessi hópur hljóðlega
af stað frá Meridian og ók í áttina
til jarðar Olens Burrage. Þeir tóku
á sig dálítinn krók til þess að þurfa
ekki að aka í gegnum Philadelphiu.
Og brátt voru þeir komnir út úr
bílunum og farnir að leita. Brátt
var þyrla frá flotaflugstöðinni far-
in að hringsóla yfir svæði þessu.
Rannsóknarlögreglumaður í þyrl-
unni sendi þeim svohljóðandi orð-
sendinu í labb-rabbtæki sínu: „Við
höfum komið auga á stíflugarðinn.
Hann er tæpum 400 metrum fyrir
sunnan staðinn, sem þið eruð nú
staddir á.“
Þetta var myndarlegur stíflu-
garður. Jarðýtur höfðu tætt leir-
borinn jarðveginn utan úr hlíðun-
um beggja vegna við dálítið dal-
verpi og ýtt honum síðan fyrir
mynni þess og myndað þannig
breiðan stíflugarð. Stíflugarðurinn