Úrval - 01.01.1971, Síða 117

MORÐ í MISSISSIPPI
115
bæði svarta og hvíta, og enga óvini,
að því er vitað var. En hann vann
á virkan hátt að því að fá negra til
þess að láta skrá sig á kjörskrá.
Það nægði.
Á einum fundi Klansamtakanna
síðla í desembermánuði árið 1965
var morðið á Dahmer skipulagt í
öllum smáatriðum. Næstu dagana
óku Klanfélagar hægt fram hjá
heimili og verzlun Dahmers í eins
konar tilraunaakstri til þess að
kynna sér ailar aðstæður.
Svo lögðu 8 Klanfélagar af stað
í tveim bifreiðum að kvöldi sunnu-
dagsins 9. janúar til þess af? fram-
kvæma ,,drápið“.
Annarri bifreiðinni var ekið upp
að bænum og honum lagt í húsa-
garðinum jyrir framan hann. Tveir
menn stukku út úr bifreiðinni,
köstuðu sér á hnén og byrjuðu að
skjóta inn í húsið. Skot þeirra
splundruðu stórum útsýnisglugga.
Tveir aðrir Klanfélagar hlupu að
húshorninu og köstuðu tveim plast-
brúsum, fullum af bensíni, í gegn-
um brotinn gluggann og síðan
tveim öðrum að bílabyrginu. Svo
köstuðu þeir logandi kyndlum á
eftir bensínbrúsunum. Bensínbrús-
arnir sprungu með háum hvellum,
og eftir nokkrar sekúndur stóð bær
Dahmers í björtu báli.
Meðan á þessu stóð, tók hinn
hópurinn að skjóta á verzlunarhús-
ið, þar sem 83 ára gömul frænka
Dahmers, Luranie Heidelberg að
nafni, svaf í bakherbergi. Einnig
var kveikt í húsinu. Síðan þeystu
mennirnir burt í bifreiðum sínum.
Það má heita furðulegt, að byssu-
skotin skyldu ekki vekja Dahmer-
hjónin né börn þeirra, þrjú að tölu.
En loks vaknaði frú Dahmer við
stöðugt bílflaut. Eldurinn í bíla-
byrginu hafði valdið skammhlaupi
í rafleiðslum í bifreiðinni. Hún
heyrði strax æðisgengið snarkið í
eldinum, hristi mann sinn af öllum
lífs og sálar kröftum og hrópaði:
„Þeim hefur tekizt að klekkja á
okkur í þetta skipti!"
Dahmer spratt fram úr rúminu
og greip sjálfvirkan riffil. „Komdu
börnunum út,“ hrópaði hann. „Eg
ætla að halda þeim í hæfilegri
fjarlægð á meðan.“
Hann tók sér stöðu rétt fyrir
innan dyrnar, í náttfötunum einum
klæða, og hleypti af rifflinum í
gegnum logana, sem léku um hann.
Hann neitaði að flýja. Kona hans
vakti börnin, og þeim tókst öllum
að klöngrast út um glugga á svefn-
herberginu. Þá fyrst hélt Dahmer á
eftir þeim. Hann var hroðalega illa
brunninn og átti erfitt með að ná
andanum vegna reyksins. Frú
Heidelberg hafði tekizt að komast
út úr verzlunarhúsinu í náttkjól
einum klæða. Hún slóst í hópinn.
Og þarna stóðu þau öll og horfðu
á eldinn eyða húsunum án þess að
geta rönd við reist.
Vernon Dahmer lifði aðeins í
nokkra klukkutíma. Hann hafði
andað að sér mjög miklum reyk og
eimyriu, jafnvel logunum sjálfum.
Háls hans. og lungu voru svo illa
brunnin, að læknarnir gátu ekkert
aðhafzt til þess að biarga lífi hans.
Næsta dag trúði Sam Bowers
einum vini sínum fyrir því, að ár-
angur hópsins, sem gert hafði árás
á bæ Dahmers, hefði verið „mjög