Úrval - 01.07.1971, Síða 9

7
breytt, þá verður þeim
breytt; og ef borgar-
arnir fara fram á, að
eitthvað verði gert til
varnar umferðaróhöpp-
um eða mengun, þá
verður eitthvað gert.
Völd eru ekki einka-
réttur aðeins fyrir
nokkra áberandi menn.
Mikilvægar umbætur
koma ætíð smám sam-
an í ljós, sem árangur
af margþættri samvinnu
margra manna, sem
fylgja þó mismunandi
stefnum. Sérhver, sem
lætur til sín taka, hefur
áhrif á úrslitin og hefur
því óbein völd.
Reyndar er bilið milli
kynslóðanna ekki svo
breitt sem látið er. Eg
held, að ungu kynslóð-
inni kæmi það mjög á
óvart .ef hún vissi, hve
margir afturhaldssinn-
aðir borgarar aðhyllt-
ust hugsjónir hennar.
Tímaritið Fortune gerði
nýlega skoðanakönnun
meðal valdaleiðtoga og
bað þá að nefna, hvaða
markmið væru efst á
baugi hjá stjórn Banda-
ríkjanna. Röð mikil-
vægustu atriðanna var
þessi: Friður í Víetnam,
verðbólgustöðvun, án
þess að auka á upplausn
atvinnumálanna, öflugri
aðstoð viðkomandi
vandamálum stórborg-
anna, og gegn erfiðleik-
um samfara fátæktinni.
Skoðanakönnun meðal
ungu kynslóðarinnar
mundi e. t. v. ekki leiða
það sama í ljós, en ég
er sannfærður um, að
flest ungt fólk er sam-
mála mér, að þrjú fram-
angreind markmið eru
mjög mikilsverð. Ég lít
á þetta sem sönnun
þess, að sérhvert ung-
menni getur fundið sér
sess innan þjóðfélags-
ins, án þess að svíkja
sjálft sig og hugsjónir
sínar.
Það er ekki auðvelt
að vera bæði óháður
einstaklingur og virkur
aðili innan samfélags-
ins. En það er hægt. Ef
maður ætlar að hafa
samstarf við aðra, og
halda þó áfram að vera
sjálfum sér samkvæm-
ur, verður maður að
geta fundið jafnvægi á
milli sjálfstæðis og
sjálfsmats annars vegar
og samstarfsvilja og
sjálfsstjórnar hins veg-
ar. Eigi maður að vinna
með öðrum, verður
maður að geta gert sér
grein fyrir, að það verð-
ur að vera forysta, og
það getur verið nauð-
synlegt að viðurkenna
mistök, jafnvel ósigur.
Til að geta verið óháð-
ur, verður maður að
hafa styrk til að halda
sinni eigin skoðun rétt-
lætis og óréttlætis, auk
þess þolinmæði til út-
halds, hæfileika til að
hvetja og tala um fyrir
öðrum, þekkingu til að
finna beztu lausnirnar.
Slíkir hæfileikar þró-
ast aðeins með strangri
vinnu og langri reynslu.
En launin eru erfiðis-
ins verð. Ef nógu margt
æskufólk er fúst að taka
á sig áhættuna, getur
það unnið sjálfu sér og
samfélaginu meira gagn
en nokkur önnur kyn-
slóð áður.
Þýtt I. E.
Óþolinmóður gestur á veitingahúsi segir við þjóninn: „Hvað langt úr
suðri kemur þessi kjúklingur, sem átti að steikjast á Suðurríkjavísu ?“