Úrval - 01.07.1971, Side 11

9
30. ÁR
7. HEFTI
JÚLÍ
1971
Ronald Lee Miller ætlaði sér að fremja fullkomið mannrán,
sem aldrei kæmist upp. Honum tókst það — næstum því!
Bamsránið
sem heppnaðist næstum
EFTIR JOSEPH P. BLANK
m miðnætti á aðfaranótt
sunnudagsins 2. apríl
árið 1967 sneru hjónin
Arline og Herbert
Young aftur til heim-
ilis síns í Beverly Hills
í Kaliforníu eftir kvöldheimsókn til
vina sinna. Þau litu inn til barnanna
sinna fjögurra, áður en þau héldu í
háttinn. Þau sváfu öll vært, og því
fóru Younghjónin beint í rúmið.
Klukkustundu síðar var bifreið
ekið hægt og hljóðlega inn á stíginn,
er liggur heim að húsinu. Og síðan
gekk maður einn ósköp hljóðlega
upp útiþrepin, sem lágu að svölum
á annarri hæð. Rennihurðin að her-
bergi Kenny var ólæst. Og hann
svaf einn í herberginu. Maðurinn
fór inn í herbergið, gekk að rúminu
og greip í öxl Kennys og hristi hann
varlega en stöðugt. Kenny brá illi-
lega, þegar hann vaknaði, og um
leið og hann ætlaði að fara að æpa,
Rán 10 ára gamals drengs, Kenn-
eth Young að najni, fyrir fjórum
árum, var eitt af hinum fáu meiri
háttar mannránum í sögu Banda-
rísku alríkislögreglunnar, sem ekki
hafði enn tekizt að leysa. Greitt var
geysihátt lausnarfé, eða 250.000
dollarar, og var þar um að rœða
nœsthœstu lausnarfjárgreiðslu í
sögu Bandarísku alrikislögreglunn-
ar. En samt höfðu liðið rúmir 30
mánuðir, án þess að nokkuð það
kæmi fram, sem bent gæti til þess,
hver barnsrœninginn vœri. Og hann
hafði tímann með sér: Lög Kali-
forníufylkis mæla svo fyrir um, að
sök fyrir mannrán fyrnist eftir þrjú
ár, fáist ekki dómsúrskurður innan
þess tíma. Og nú voru því aðeins
nokkrir mánuðir til stefnu til þess
að ná barnarœningjanum og fá hann
dœmdan...