Úrval - 01.07.1971, Blaðsíða 15

BARNSRÁNIÐ SEM HEPPNAÐIST NÆSTUM
13
að gleyma þá ekki fyrrverandi lög-
reglumönnum og rannsóknarlög-
reglumönnum, einnig einkaleyni-
lögreglumönnum, sem flækzt höfðu
í vafasama eða jafnvel algerlega
ólöglega starfsemi fyrr eða síðan.
En allt kom fyrir ekki. Öll þessi
leit þeirra var árangurslaus.
Rannsókn málsins breyttist í ó-
skaplega seinlegan en endalausan
leik, er mánuðirnir liðu hver af
öðrum. Rannsóknarlögreglumenn-
irnir og lögreglumennirnir héldu
áfram að tala við grunaða menn og
gættu þess að láta engar þær upp-
lýsingar fram hjá sér fara, er gætu
hugsanlega komið þeim á rétt spor.
Þeir héldu einnig áfram að fylgjast
nákvæmlega með því, hvort nokkr-
ir lausnarfjárseðlar kæmu í dags-
ljósið. Og þeir gerðu ráð fyrir því,
að barnaræninginn hlyti að halda
glæpaverkum sínum áfram, þar eð
hann þyrði ekki að eyða neinu af
peningunum í náinni framtíð. Og
þeir héldu áfram að vona, að hon-
um yrði á einhver mistök fyrr eða
síðar.
Younghjónin fluttust í annað hús
til þess að hjálpa Kenny til að
gleyma þessari hræðilegu reynslu,
sem hann hafði orðið fyrir. Og þau
fengu sér tvo stóra varðhunda. Þeg-
ar tvö ár voru liðin frá ráninu, hafði
fjölskyldan orðið litla von um, að
barnaræninginn eða lausnarféð
mundi nokkru sinni finnast.
Þ. 29. september 1969 var Eugene
Patterson, fyrrverandi fangi, tekinn
fastur fyrir vopnað rán í risakjör-
búð einni í Alabambra í Kaliforníu.
Og síðar þekktist hann sem annar
af tveim mönnum, sem höfðu fram-
ið vopnað rán í miðasölu kvik-
myndahúss í september árið áður.
Patterson viðurkenndi sekt sína um-
yrðalaust og sagði jafnframt, að það
hefði verið Ronald Lee Miller, 38
ára gamall fyrrverandi rannsóknar-
maður í Rannsóknardeild skatt-
þjónustunnar, sem hefði skipulagt
rán þessi.
Lögreglumennirnir gerðu leit í
íbúð Millers, þegar þeir handtóku
hann. Og þar fundu þeir meira en
14 byssur og heilmikið safn af alls
konar dulargervum. Hann neitaði
rólegur og ákveðinn öllum ákærum.
Og það var ekkert, sem tengdi hann
við Youngmálið. En samt virtist sem
hann hlyti að hafa ýmsa svipaða
sérþekkingu til að bera og barna-
ræninginn hlaut að hafa. Það var
álitið, að hann hefði tekið þátt í
glæpaverkum og lagt á ráðin um
þau. Og einnig hlaut hann að hafa
mikla reynslu sem löggæzlumaður á
vegum skattstofunnar, sem hann
hefði getað notfært sér til glæpa-
verka.
Rannsóknarlögreglumennirnir
fóru nú að spyrja Patterson í þaula
um tengsl hans við Miller. Þeir
hvöttu hann til þess að rekja ná-
kvæmlega, hvað hann hefði haft
fyrir stafni dag frá degi síðari
hluta marzmánaðar og fyrri hluta
aprílmánaðar fyrir tveim árum.
Hann þverneitaði að hann ieyndi þá
nokkrum upplýsingum um barns-
ránið. Rannsókninni hefði getað lok-
ast á þessu. En rannsóknariögreglu-
mönnunum fannst einhvern veginn
sem hann leyndi þá þýðingarmikl-
um upplýsingum. Þeir héldu því