Úrval - 01.07.1971, Side 40

38
ÚRVAL
eiturlyfjaneytenda hafa vaxið um
400% á tveim árum í 24. umdæmi
New Yorkborgar. Og jafnframt þess-
ari útbreiðslu eiturlyfjaneyzlunnar
hefur kærum um þjófnaði og rán
fjölgað ofboðslega, og er tala þeirra
nú miklu hærri en hún hefur nokkru
sinni verið. í rauninni eru 30—40%
allra glæpa, sem framdir eru í um-
dæminu, „tengdir eiturlyfjum".
í New Yorkborg eru a. m. k.
100.000 heroinneytendur, og allt
þetta fólk verður að afla sér um 40
dollara á dag. Þetta þýðir, að eit-
urlyfjaneytendurnir verða að stela
fyrir rúmlega 1.5 billjón dollara af
borgarbúum á ári hverju. En þessi
upphæð er aðeins örlítill hluti hins
raunverulega kostnaðar af eitur-
lyfjaneyzlunni. Hinn raunverulegi
kostnaður er dauði New York sem
borgar, er fólk, sem á nokkurra
annarra kosta völ, vill búa í.
Þeir, sem hafa efni á, eru því
sem óðast að yfirgefa New York-
borg. Þeir kjósa það heldur en að
verða að lifa lífi sínu í stöðugum
ótta. Og New Yorkborg mun því, er
tímar líða fram, verða eins og
kjarnalaust hismi, nema unnt reyn-
ist að stöðva útbreiðslu heroin-
neyzlunnar og draga úr henni.
Borgin mun þá hafa misst mikinn
hluta skattborgara sinna, þannig að
hana mun sárlega skorta skatt-
stofna. Þar munu þá aðeins búa
mestu fátæklingarnir og fáeinir
auðkýfingar, sem eru nægilega rík-
ir til þess að geta einangrað sig í
vörðum virkjum, umkringdir myrk-
viði óttans allt í kring.
New Yorkborg er alls ekki eina
bandaríska borgin, sem komin er á
þennan dauðalista. Tilvera hússins
númer 9 við Vestra 102. Stræti tákn-
ar því þetta: gera verður hvaffa
ráðstafanir sem eru, hversu rót-
tækar sem þær kunna að virðast, ef
þær virðast lofa nokkrum árangri
í baráttunni við stöðuga útbreiðslu
„heroinsýkinnar" Og þessar ráð-
stafanir verður að gera mjög bráð-
lega. Bandaríkin verða að setja það
á oddinn í stefnu sinni, einkum ut-
anríkisstefnu, og þá sérstaklega
hvað snertir Tyrkland, helztu hero-
inuppsprettuna, að ráðstafanir verði
gerðar, sem stemmt geti stigu við
framleiðslu og dreifingu þessa borg-
areyðandi eiturlyfs. Hver sá, sem
hefur kynnt sér þetta vandamál ýt-
arlega, getur ekki komizt nema að
einni niðurstöðu: Það væri Banda-
ríkjunum miklu fremur í hag, ef
Tyrkland væri eitt af kommúnista-
ríkjunum, því að kommúnistaríkin
hafa geysistrangt eftirlit með val-
múarækt, heldur en bandamaður
innan Atlantshafsbandalagsins, sem
birgir stórborgir okkar upp af tækj-
um, sem notuð eru til eyðileggingar
þeirra.
Þótt rétturinn til hess að tala sé upphaf frelsisins, þá er nauðsyn
þess að hlusta, það sem gerir þann rétt þýðingarmikinn.
Walter Lippmann...