Úrval - 01.07.1971, Qupperneq 62

60
ÚRVAL
barnið gæti lifað þetta af? Honum
var hugsað til unga mannsins, sem
hafði ekið burt með Brian. Hann
hafði jafnvel ekki spurt hann að
nafni? Ef þeim bærist nú engin
hjálp?
Svo sá hann blikkandi ljós lög-
reglubifreiðar, sem nálgaðist . .. og
svo einnig sjúkrabifreið! Renee
Schaeffer, 22 ára gömul stúlka,
hafði verið að leggja sjúkrabifreið-
inni fyrir utan útfararstofu föður
síns, þegar Gary hringdi þangað og
bað um sjúkrabifreið. Með henni
var Tommy, 17 ára gamall bróðir
hennar. Þau þutu niður vegkantinn
með sjúkrabörur. Þau opnuðu hurð-
ina, sem Donna sat við, og lyftu
henni upp á sjúkrabörurnar. Það
var léleg birta, en Tommy gat samt
séð, að höfuðleðrið hafði alveg fletzt
af henni og lá á milli herðablað-
anna. Það var enn fest við höfuð-
kúpuna með svolítilli holdræmu.
„Flýtið ykkur í guðanna bænum,“
sagði Urey. „Látið hana ekki deyja.“
Síminn vakti Robert E. Roberts
lækni klukkan 2.15 að nóttu. Ro-
berts læknir var 42 ára að aldri.
„Það hefur orðið bílslys," sagði
næturvörðurinn í Grant-minningar-
sjúkrahúsinu í Petersburg.
„Var það slæmt?“ spurði Roberts
læknir og þurrkaði stírurnar úr
augunum.
„Já, það væri vissara, að þér flýtt-
uð yður mjög mikið.“
Þegar Roberts læknir kom inn í
slysavarðstofuna tíu mínútum síð-
ar, hafði Brian Urey aðeins nokkra
meðvitund. Hann hafði fengið slæm-
an heilahristing, höfuðkúpubrot, og
hálsliður hafði einnig brotnað. Það
lá samt mest á að veita honum með-
höndlun gegn losti. Dr. Roberts hóf
strax aðgerðir sínar, meðan aðstoð-
armenn byrjuðu að gefa Brian súr-
efni. Hann stakk slöngu í æð í ökkla
Brians fyrir streymi blóðs og blá-
æðavökva. Hann var að ganga frá
sárum drengsins, þegar komið var
inn með Donnu Urey.
„Hún lítur út eins og höfuðleðr-
inu hafi vreið flett af henni með
verkfæri,“ hugsaði hann, meðan
hann skoðaði hana. „Lost. Enginn
blóðþrýstingur. Enginn æðasláttur.
Hættulegt ástand “ Hann tók eftir
því, að hún var þunguð. Hún mundi
vafalaust missa fóstrið, en það yrði
nú minnsta vandamál hennar.
Dr. Roberts hóf svipaðar aðgerðir
við Donnu og Brian. Hún fékk súr-
efni og næstum 5 lítra af blóði.
Hjúkrunarkona kippti af henni síða,
brúna hárinu hennar, hreinsaði sár-
in og ók henni inn í skurðstofuna.
Roberts þurfti að sauma 60 spor til
þess að ganga frá höfuðleðrinu.
Klukkan 8 um morguninn fékk
Donna meðvitund að nýju. „Reynið
að hreyfa fæturna,“ sagði læknir-
inn. Hún hristi höfuðið. Hún hafði
enga tilfinningu fyrir neðan háls.
Röntgenmyndir sýndu, að hryggur-
inn hafði brotnað og að mænu-
strengurinn hafði færzt hættulega
mikið úr skorðum. „Það er samt um
von að ræða,“ sagði Roberts læknir
við Urey. „Hún sýnir svolítil hnjá-
viðbrögð. Hún er ekki enn orðin
lömuð.“ En tíminn skipti nú öllu
máli. Hún þarfnaðist uppskurðar
hið allra fyrsta til þess að létta á
þrýstingi á mænustrenginn.
Dr. Roberts hafði ekki þjálfun í